Merhaba sevgili yeğenim.
Bu gün, yaşamımda hep benden uzak durmasını istediğim hüzün, sakınmasız ve fütursuz dökülüyor üzerime. Tıpkı rüzgarlı bir sonbahar günü sararmış yapraklar gibi kışın dinginliğine ve dürtülerin içe çekilmişliğine sığınmak için sevgiden ve coşkudan kaçarcasına. Ağaçların yaprak dökümleri kış koşullarına hazırlık olarak bir savunma biçimiyken üzerime gelen bu hüzün beni duyguların savurganlığına ve hesapsızlığına karşı daha savunmasız kılıyor. Alıç, elma, nar, ayva, armudun her çeşidi; cins cins üzümlerin mevsimi olarak sonbahar ilgimi çekmiştir ama, hiçbir zaman mevsim olarak sonbaharı sevmemişimdir. Köy yaşamında hasat mevsimi ve özel olarak da bizim için temel geçim kaynağı olan fıstık derme zamanı olması nedeniyle benim yaşamımda önemli yeri olmasına rağmen
Ne oluyorsa hep bu sonbaharlarda oluyordu ve belki de bundandır. Ne geliyorsa başıma bu sonbaharlarda geliyor. Büyük ayrılıklar, uzun yolculuklar ve hasret, vuslat, kaygılar..