Sorgulamalıyız kendimizi, öksüz veya yoksul ne farkeder ki? Kaç çocuğun gözyaşını okuduk, ya da, kaç garibin derdini dinledik? Duyarsızlık söndürür duyguları, ne yazık ki görmezden gelinir çoğu zaman acılar, mezalimler. Ne sevdalı yüreklerin feryadı, nede bulut yüklü gözlerin yakarışı ulaşır! Kaybolur zifiri karanlığın girdabında sessiz çığlıklar! Görmezden gelinir henüz baharında solan hayatlar! İlgilendirmez pek çoğumuzu, mazlumların çilesi..Görmezden gelinir savunmasız güvencesiz, isimsiz kadınlar, yok sayılır adeta..Görmezden gelinir cehaletin potasında eriyenler! Dar bir kalıpta yaşamaya mahkum kalanlar! Yoksulluğun kahredici ağırlığı altında acze düşen o kocaman yürekler..