Her şiir kendi somut varlığıyla yankılar, görünmek ister. Şiirin kendi iletişim gerçekliğinden hareketle; her şiir,
soyut bir düşünün çok ötesinde sevilenlere acısıyla ve mutluluğuyla kol kanat geren - somut bir hareketin içerik
dolu ontolojik (varlık -bilim) kitabesidir. Șiir, her şeyden önce belli bir varlık gücün düşünce (beyin) arasında
mekik dokuyarak somut bir oluşumun dönüşümünü sağlayabilmesidir; işte bu varlık gücün hareket alanındaki
yol güzargahında şiirler doğar. Elbette, bu doğuş sürecinde iç ve dış etmenlerin rolü olacaktır bu etkileşim, ister
istemez o şiiri niteliksel olarak belirler ve giderekten de onun sanatsal değerinin çimentosuna dönüşür. Özlem,
hasret, mutluluk, başkaldırı, veya mutsuzluğa dair şiirler, bu harcın çimentosunda hep saklı kalırlar.