Babam gitti, bir daha geri gelmemek üzere dedi Madeleine, yüzünü tekrar bana dönerek
konuşmasını sürdürdü:
O andan sonra, kendimi gecesi olmayan bir dünyada yıldız gibi hissediyordum. Ama annem bir
gün beni karşısına alıp, 'Sevgili yavrum, yıldızın değerini belirleyen şey, gece değildir,
kendisidir. Hiçbir zaman gece olmasa da o her zaman parlar, değerini bilen onu gündüz de
görür' dedi.
'Ya kimse göremezse, o zaman çok üzülürüm. Oysa ben ışığımı sonsuza dek yaymayı isterdim'
dedim.
Annesinin cevabını söylerken, gözleri hiç sönmeyecek bir umutla parlıyordu:
Üzülme, sen parlak bir yıldızsın, insanlar göremiyorsa bu senin parlak olmadığın anlamına
gelmez.
Her insan içinde bir kuyu taşır. Kimisi bir kâşif ruhuyla kuyunun içinde ne olduğunu arar durur
yaşamı boyunca. Tüm arayışlar, kusurları, yaraları, acıları, hüzünleri, yaşamın bir parçası kabul
ederek kendini bulma gayretidir. Kimisi ise çaresiz bir şekilde en dipte kurtarılmayı bekler,
kuyunun içinde ne olduğunu bilmeden. Ama neticesinde herkes kendi kuyusundan bakar
gökyüzüne.
Adem Turan'ın kaleme aldığı bu kitap, kuyunuza ışık tutan sayısız yıldızlardan birini sizin için indiriyor yeryüzüne...