Ariassosta, ıssız vadinin ortasına denk gelen bir noktada, etrafını çevreleyen yıkıntıların arasında birbaşına nasılsa ayakta kalmış görkemli bir kapı gördum.
Belleğim Pataradan, Pergeden, Efesten başka kapıları çağırdı, bir de kentin mahşerinde, bugun ait olduğu çağdan ve urunu olduğu uygarlıktan fersah fersah uzakta duran, içinden geçenlerin çoğunun kendisine dikkat kesilmediği, önunden akıp giden insan selinde olsa olsa bir avuç çevresine bakma alışkanlığını yitirmemiş bireyin gözlerini yalın cazibesine çekebilen Hadrian kapısını.
Artık ne açan açılan, ne kapanan kapatan.
İçeride kalanlarımız Dunyadan urkmuş.

Dışarıda bekleyenlerin kaçacakları bir tek burası kalmış. Bu kapının ya da bir başkasının ötesinde sanmışlar ki onları esirgeyecek farklı bir hayat var.
ENİS BATUR