Karşılaşmalar büyülüdür. Neden ve nasıl olduğunu bilmeyiz bazen. Bazen farkında olmadan aynı vapura bineriz, aynı yolda yürürüz o insanla. Aynı kafede oturur, aynı kitapçıda raflara göz atarız. Bizleri bir araya getiren ya da ayıran güç nedir, bir türlü çözemeyiz bunu. Yollar kesişir, bazen de nedensizce başka yönlere ayrılır. İnsanların kader dediği o narin çizgide gizlidir her şey. Kesişen hayatlar özeldir, dipte büyük sırlarla, detaylarla doludur. Kesişmeler bu derin yolculuğu anlatıyor bize. Benen

“Allah’ım ne ürkütücü bir ses…, deyiverdi. Ne kadar da rahatsız ediciydi!” “Hâlâ susmamıştı siren sesleri!..” Bu sesler… Bu seslerin nedeni neydi? “Ve hemen ardından gelen o korkunç ses. Tüm o sessizliği yararak çıkan, yürekleri çatlatan o uğultu. Ve yerin bağrındaki her şeyi dışarı atıyordu” Bir ses nasıl böyle güçlü olabiliyordu? “…bir ses daha geldi sanki kendisine çağıran. Sanki tenefüs bitmişti de sınıfa koşacakmış gibi hissetti. Son kalkacak otobüsün kornası gibi. Ya da son kalkacak olan vapurun so

Her kitabın bir yazılış nedeni ve “öyküsü” vardır. Elinizde tuttuğunuz çalışmanın da öyle... Her kitap, bir “arayış”ı ya da “buluş”u anlatır. Muhabbetna(ğ)me de öyle... Bu kitap, Mim Kemâl Öke’nin diliyle ifade edersek, “bir yaralı ceylanın yararlı ceylana dönüşümünü” anlatıyor. Sevgili kızı Nazlı Hilâl, Mim Kemâl Öke hocamızın elinden tutuyor ve onu alıp bir yolculuğa çıkarıyor. Durakları edebiyat, şiir, felsefe, sinema, en çok da Türk tasavvuf musikisi… Muhabbetna(ğ)me, bu zorlu ama zevkli yolculuğun sey

“Ülkemizdeki çeviri kitap tanıtımlarında, eleştirilerinde ve edebiyat çevirisi araştırmalarında da çevirmenin varlığını yadsımayan bu bakış açısının yansımalarını göreceğimizden hiç kuşkum yok.” Çevirmen ve özellikle edebiyat çevirmeni kimdir? Görev ve sorumlulukları nelerdir? Yabancı dilde üretilmiş metinleri anadiline mekanik bir şekilde aktaran bir teknisyen, bir tür müstensih midir, yoksa kaynak metni eleştirel bir gözle irdeleyen, kendi sözü ve diliyle başka dilde başka bir metin ortaya çıkaran bir yaz

16 milyon İstanbulluyu bir ve eşit kabul ederek, hak ve hukuk yolundan sapmadan var gücüyle çalışan onurlu bir kadronun, çok büyük ve güçlü bir takımın nasıl hizmet mücadelesi verdiğini bu kitapta detaylarıyla okuyabilirsiniz. Sevgili İbrahim Özkan’ın, “İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin gerçeklerini asıl sahiplerine, İstanbullulara anlatmak için kaleme aldım” dediği bu eser çok değerli bir çalışmadır. Yalnızca objektif bir bakış açısıyla tarihe not düştüğü için değil, ardında yatan eşsiz mücadele ve dayanı

Günce tutmaya ne zaman karar verdim, bilmiyorum, anımsamıyorum. Fakat Ankara’da, o sırada bir süre kaldığım öğrenci yurdunda bir deftere, “Korkunç, 22 yaşındayım!” diye yazdığım, şu anda yazmışım gibi aklımda. O defter kayıp. Elimdeki ilk günce, 1966’da, üniversite sonlardayken sayfalarını el yazılı notlarımla doldurduğum bir defterdir. O günlerden bugünlere, bazen kısa, bazen uzun aralıklarla tuttuğum günceler (saymadım ama) sanırım yirmi kadar defter ve böylece de birkaç bin defter sayfasıdır. Bunu

Siyahtaki Beyaz

Eskiden Afrika denilince aklıma sadece siyah tenlilerin yaşadığı bir coğrafya, biraz fakirlik, kıtanın maruz kaldığı sömürü ve bunun en vahim neticelerinden biri olan kölelik sistemi gibi hususlar gelirdi. Ancak burada kullandığım “fakirlik”, “sömürü” ve “kölelik” kavramlarının zihnimdeki çağrışımı oldukça basitti ve yaşadığımız coğrafyada yaptığı çağrışımın sınırlarını aşmıyordu. Sözgelimi fakirlik denilince aklıma, ülkemizde olduğu gibi, gelir düzeyi düşük olmak, mal mülk sahibi olmamak, hatta fakirliğin

Müşfik bir, tavırla sağ elini omuzuma koyup: – Bak Ahmetciğim, dedi. Şu damın üzerindeki kuşu görüyor musun? Merakla onun gösterdiği yere doğru baktım. Çatının kırmızı kiremitleri üzerinde sekerek ilerleyen bir güvercin gördüm. Yavruya benzemiyordu. Kocamandı. Yanlız, bir tuhaflık vardı hayvanda. Atlayıp zıplamalarına rağmen, bir türlü uçamıyordu. Cami kapılarında dilenen kötürüm dilenciler geldi aklıma. Tıpkı onlara benziyordu. Acıdım zavallı güvercine. Merakım bir kat daha artmıştı. Titrek bir sesle sor

Caddeleri şiirle düşenmiş bir şehrin sabahlara kadar mutat gezginiyken, bir şair dostum bir gökdelenin bilmem kaçıncı katındaki ’ulaşılmaz’ına destanlar dizmekte, başka bir şair dostum gecenin kör saatinde gelinlik satan bir mağazanın önünde, bir manken karşısında semazenler gibidönüp günahını dökmekte, bense onların şiirlerini bir muhabbet halkasında müthiş bir vecd içerisinde hayranlarıma şerh etmekteyim.

Dikkat! Son bin yılın en önemli havadislerini sakın kaçırmayın! Deyimlerin sır perdesi aralanıyor, arkalarında yatan olaylar gün yüzüne çıkıyor... Kapıdan kovulsa bacadan giren arsız kedİ niçin renk değiştirdi? Hocasının anlattıkları bir kulağından girip öbür kulağından çıkan talebenin dâhiyane fikri neydi? Pire için yorgan yakan gelinin çeyiz gününde neler yaşandı? Günleri sayılı olan adam kefeni yırtmayı nasıl başardı? Bitmek bilmeyen yılan hikâyesindeki o yılana ne oldu? Dertsiz başını derde sokan

Aynes, Paris’te annesinin yanındayken yakın arkadaşı Damien’in ablası Camille, bir anda ortadan kaybolur. Genç kız kaçtı mı yoksa kaçırıldı mı? Ailesi büyük üzüntü içindedir. Damien, babasından yardım istemesi için Aynes’le konuşur. Fakat Aynes, babasına sormak yerine bu olayı kendisi çözmeye karar verir. Böylece artık çocuk olmadığını ve kendi ayakları üzerinde duracak bir yaşa geldiğini ailesine ispatlamak ister. O sırlarda, Komiser Roullier de Marsilya’da gergin bir soruşturma yürütmekle meşguldür

Ve savaşta sadece canlıları öldürmek yetmediği için birkaç yıl sonra mezar taşlarının da devrileceğini, granit mezar kapaklarının parçalanacağını, çiçeklerin kafalarının koparılacağını o zamanlar henüz bilmiyorduk, şayet bilseydik muhtemelen ölülerimizin mezarlarının önünde başımızı eğer, usulca mırıldandığımız ilahilerin sihirli bir koruyucu fanusa dönüşmesi ve ölülerimizin, söylendiği gibi ebedi huzurlarının bozulmaması için de dua ederdik… Yugoslavya’dan İsviçre’ye göç eden bir aile, kültür farkları, ayr

Bir yaşam hikâyesi yaratma amacı güderek kendimizle ve ötekilerle, kendi hikâyelerimizle ve ötekilerin hikâyeleriyle diyaloğa dayalı bir ilişki içinde yaşarız. Alasdair MacIntyre şöyle demiştir: “‘Ne yapacağım?’ sorusuna cevap verebilmem için öncelikle şu soruya cevap vermem gerekir: ‘Kendimi hangi hikâyenin veya hikâyelerin bir parçası olarak görüyorum?’” Okumanın Riski, edebiyatı derinden, yakından okumanın kendimizi ve çevremizdeki dünyayı anlamamıza yardımcı olabileceği fikrinin bir savunm

Her yıl, Sonbahar Ekinoksu Festivali gecesinde kasaba halkı kâğıt fenerleri nehirden aşağı yüzdürmek için toplanır. Efsaneye göre, fenerler gözden kaybolduktan sonra Samanyolu Galaksisi’ne uçar ve gökteki parlak yıldızlara dönüşür. Peki bu efsane gerçekten doğru olabilir mi? Bu yıl, Ben ve sınıf arkadaşları fenerlerin gerçekte nereye gittiğini bulmakta kararlılar ve bu görevde başarıyı garantilemek için iki basit kural üzerine bir anlaşma yaptılar: Kimse eve dönmeyecek. Kimse arkasına bakmayacak

Her gün olduğu gibi yine bir gece Alma, odasında zifiri karanlıkta oturmaktadır. Her zaman evdeki lambadan ya da dışarıdaki bir sokak lambasından küçük bir ışık şeridi süzülürdü ama o gece Alma daha önce hiç olmayan bir şey ile karşılaşmıştı. Onlardan değil dünyadan da korkmaması gerektiğini söyleyen yatağının altında yaşayan canavarların geri kalanıyla tanışmıştı; onlar aslında Alma’yı korumak için oradaydı. Bir, ayağını zar zor ölçer ve tehlikeli görünmez. İki, büyük ve bir ton ağırlığında. Üçüncün

A-Rıza (Senaryo) (kahvehane sakinlerinden Atma Kemal etrafına topladığı insanlara yapamadığı şeyleri yapmışçasına anlatmakta etrafındakiler de onunla gizliden dalga geçmektedir kahkaha sesleri arasında atma kemal konuşmaya başlar) ATMA KEMAL: baktım bu laftan anlamıyo… KİRPİ: laftan anlamaz bunlar ATMA KEMAL: la didim efendi ol didim azını burnunu didim kırarım didim camı çerçeveyi didim indiririm aşşşaı didim anatumini (anatomini) didim değiştiririm didim akıllı ol didim MÜŞTERİ1: kazım abiyi?? ATMA

Aşk Ateşinde Pişirir Ayrılık

Seni özlemenin günü yok Bazen bir pazartesi sabahı ansızın düşüyorsun aklıma Bazen perşembe günleri Yorgun bir ikindi vakti, tüm gündendiler sırtını dönmüşken, Sen beliriyorsun içimin günebakan yanlarına Seni özlemenin günü yok Bazen arife günüymüş gibi geliyor Ertesi bayram kavuşmalarını hissediyorum Cuma zannediyorum tüm günleri Takvimler; bayramın birinci, ikinci, üçüncü, yirminci, sekseninci günü gibi oluyor Seni özlemenin günü yok Bazen pazar sabahları şiir olup kahvaltının yanında yerin

Bir Nefeslik Muamma