Arabanın arka tekerlekleri boşa çıktı, ok birden dikildi. Az daha beni de alacaktı aşağıya. Araba uçtu, gitti. İki beygir birden kişnediler. Ben ellerimi yüzümden çektim. Kenara vardım, baktım. Hey Koca Bekir... dedim. Araban gayri uçurumun dibinde. Tekerleklerden biri hâlâ aşağıda dönüyordu. Yem torbalarının saplarını omuzlarıma taktım. Hayvanların yularlarını geçirdim koluma. Ağır ağır kasabanın yolunu tuttum. Gözlerimin önünde o süslü araba vardı. Yumuşak minderleri, saçaklı perdeleri, tahta kısımlarında

Çocuk, ihtiyar adamın iri ve nasırlı elini küçücük elleriyle tutarak öptü. İhtiyarın gözleri dopdolu oldu. Şimdi bu ana kuzusu ailesinin yanında olsa kim bilir nasıl süslenir, nasıl kuş gibi cıvıldardı. Anacığı babacığı kim bilir şimdi onun yokluğundan nasıl bir azap duyuyorlardı. Ona ne yapmalı, nasıl bir hediye vererek gönlünü almalıydı? İhtiyar adamın içi kuş gibi çırpınıyordu. Gözlerini etrafında dolaştırıyordu. Sonra aklına bir şey geldi. Kemalettin Tuğcu Eskici Baba kitabında; mahalleli tarafından yal

Sonunda İsmail dedenin neden oyuncakçılığa başladığını anladım. O çocukları çok seviyordu. Oyuncaklar sayesinde çocuklarla ahbaplık edebiliyordu. Kızlara beşik, tahtadan oda takımları, bebek dolapları; oğlanlara çember, topaç, fırıldak filan yapıyordu. Kemalettin Tuğcu Oyuncakçı Dede kitabında; evlat hasreti çekmiş ihtiyar bir adamla, yolun başındaki bir çocuğun samimi dostluğunu anlatıyor. Her kitabın arkasındaki sözlük ile yazarın kurduğu dünyayı bozmadan okurlara sunuyoruz.

Toraman akşama kadar çalıştı. Onu sağa sola yiyecek aldırmaya yolladılar. Tahta parçalarını toplattılar, tutkal çanaklarını yıkattılar. Böyle işlere alışık değildi. Çok yorulmuştu. Güvenecek bir tanıdığı olsa kaçacaktı. Gece yatınca yine ağladı. Fakat Selim baba onu erken kaldırmakta gecikmedi: - Oğlum, her yeni iş başlangıçta insana ağır gelir. Sonradan kolaylaşır. Göreyim seni. Beni utandırma çocuğum. Kemalettin Tuğcu Yuvadan Uzak kitabında; ailesinden uzakta, çalışmak zorunda kalan Toraman ile uzun sür

Öğle yemeğinden sonra Hamdi amca bayram ziyaretini iade etmek için bize geldi. Onu sevinçle karşıladık. Ancak babam gelir diye de huzursuz olduk. Hamdi amca bize bir kutu badem ezmesi getirmişti. Annem gidip ona kahve pişirdi. Mümkün olduğu kadar ikramda bulunduk. O da fazla oturmadı. İkindi ezanı duyulurken kalktı. Kemalettin Tuğcu Çiçekçi Amca kitabında; Doğu ve Batı kültürünün farklılığını, ailelere etkisini, insanların kendi kültürüne sahip çıkmasının önemini anlatıyor. Her kitabın arkasındaki sözlük il

Dede bir tahta sandığı iskemle yapıp onun üstünde otururdu. Çocuk oyunlarının zamanı vardı. İlkbaharda uçurtmadan başlayıp topaca kadar sıralanırdı. Seksek oyunu her zaman oynanırdı. Kuru havalarda çember çevrilir, topaç kamçılanır, kaptan ve zıpzıp oynanırdı. Selim dede çocukların şikâyetlerini dinler, onlara hakemlik eder, sözünü hepsi doğru kabul ederdi. Kavga edip darılanları dedenin bir işareti barıştırırdı. Kemalettin Tuğcu Bizim Mahallenin Çocukları kitabında; dayanışmanın, mahalle kültürünün, birbir

Okul tatil olur olmaz köye gidiyorduk. Üç ay muhakkak orada kalıyorduk... Bizim geldiğimiz zamanki köyle şu son gelişimizdeki arasında büyük bir fark vardı. Köyün başlıca ihtiyacı olan maddeleri satan bir bakkal dükkânı ile bir kunduracı, bir de küçük tamirci dükkânı açılmıştı. Salaşta kahve, çay pişiren bir adam aynı zamanda berberlik yapıyordu. Topraklarının ellerinden alınmasından korkan köylüler az çok ekin ekiyor ve hayvanları için de daha bilinçli davranıyorlardı. Okula elektrik alınırken bazı evler d

"Kendi hayatını; kumarbaz, riyakâr, hiçbir iş tutamayan, memleket sevgisi olmayan babasını düşündü. Kendisine hiçbir zaman bir evlat sevgisi göstermemiş, aklına eğlenceden, kıskançlıktan, giyim kuşamdan başka bir şey gelmeyen annesini ve onun bir eşi olan kız kardeşini de... Neredeydi o riyakâr, kavgalı çekişmeli hayat; neredeydi bu iki fakir insanın birbirlerini kardeşçe, ana evlat, baba kız gibi sevmesi." Kemalettin Tuğcu Köye Gelen Yabancı kitabında; döneminin şehir ve köy eleştirisini insanlar

Üstelik boruları koltuğunun altına sıkıştırıyordu. Erol dayanamadı. Boruları ondan aldı. Yola çıktılar. Borular bu kadar ağır olduktan sonra kim bilir Haşim'in yükü nasıldı? Daha köşeyi dönmeden Erol'un kolları ağrımıştı. Bütün gayretini topladı. Götüremeyeceğini anlayınca öylece omuzuna yükledi. Etraftan bir tanıdık görecek diye korkuyordu. Kemalettin Tuğcu Ekmek Parası kitabında; varlık yahut yokluk içindeki insanların hayatlarının bir anda değişebileceğini gösterirken önemli olanın insanca yaşamak oldu

Gündüz, Necla, Acar sefaret kâtibinin çocuklarıydı. Beşir, dünyada kimsesi olmayan Bekir amcanın evlatlığıydı. Güzin, kahve tüccarının kızıydı. Yaman da onun ağabeyiydi. Çok inatçı bir çocuk olan Turgut da sefaret kâtibinin akrabasından birinin oğluydu. Bu yedi çocuk Bombay'da birbirleriyle sıkı fıkı görüşüyorlardı. Mektep tatili olduğu için sefaret kâtibi çocuklara bir deniz gezisi yaptırmak istemiş ve yanlarına Bekir amcayı da katarak onları bir İngiliz ahbabının yatına bindirip yola çıkartmıştı. Kemalett