Kitaptaki özlü değiniler, ana hatları ile iki büyük sorunu ele almaktadır: Birincisi, Kuranın ortaya koyduğu bütüncül dinî öğretinin şeriat ve tarikat/hakikat olarak birazı sahici, ama çoğu sahte ve yanlış anlaşılması; ikincisi ise içinde bulunduğumuz ve zuhurunun şiddetinden özünü göremediğimiz seküler dünyanın sorunlaştırılmasıdır. Bu kitap, Kuranda aktüelleşen evrensel dinin özünü anlamaya yönelik çabaları ele alınmakta ve dünyevileşmenin toplumumuzdaki yansımalarını sorgulamaktadır.

Kur'an'a göre en temelde, ilişki, isteme-istememe (yapma, yapmama, tutum, tavır ve fiil) olarak ed Din'i de kur'an -hatta Tanrı'yı da bağlayan- ahlakına priori kategorik buyruğu olan İyiliğin karşılığı iyiliktir. (55/60) diyalojik ilkesidir. Bu ilke, menfaate dayanan basit bir ticari 'alış-veriş' değil, İyilik, doğası gereği iyiliği celp eder. anlamındadır. Eğer sana yapılan (iyiliğe ve kötülüğe) daha iyi olan bir iyilikle mukabelede bulunursan, seninle arasında düşmanlık bulunan kişi, sıcak bir dost oluver

Ey kare yapılı, kara örtülü Kabe'yi kıble edinip Hac ibadetinde etrafında tavaf eden/dönen Müslümanlar, o yaptığınız ibadetle hasıl olması beklenen bir şey varsa o da Müslümanlar arasında birlik, dayanışma, kardeşlik ve yardımdır. İşte bunu gösterme zamanı. Kara derili, kara saçlı, kara gözlü o sefil aç-bilaç çocukların göz göre göre ölüme gidişleri, o bakışları içinizi parçalamıyorsa, Kızıl Deniz'in hemen ötesindeki o kara örtülü yapının put olmanın dışında başka bir anlamı kalmamıştır, hemen hep beraber o

Kuranın önerdiği Allaha iman, mutlak bir güce körü körüne boyun eğme değil; Zatı sonsuz iyiliğin, sorumluluğun, ahlâkın, merhametin ve adaletin kaynağına güven duyma ve itminandır. İman, doğası itibariyle Allah ile daimi, canlı, dinamik ahlâki bir ilişkidir. İnsandan Allaha doğru şükran, huşu, saygı ifadesi; Allahtan insana doğru ise yol gösterme ve yardım ilişkisidir. İmansızlık, insanı yırtıcı hayvanlar derecesine, belki de daha aşağılara düşürür. Tanrı diye kayıtsız bir tirana boyun eğme şeklindeki iman

Gözleri aydınlanmanın yarattığı neon ışıklarıyla kamaşmış olan insanlığın büyük bir bölümünün, ilahî 'nuru' bir müddet daha göremeyeceği kanaatindeyim. Oysa, gezegenimizi kurtaracak olan bu nurdur. Dahası, seküler kapitalist yaşam tarzının yarattığı fesadın sonuçlarının biraz daha canımızı yakması gerekiyor. Özgür irademizle, ahlakî olarak Tanrı'nın buyruğuna boyun eğmediğimiz için, nefsimizin (arzularımızın) yarattığı fesadın sonucunda 'zorunlu' olarak boyun eğeceğiz gibi. Tabiî, geç kalmamış olursak...

Politik teoloji, modern (seküler) devlet kuramının bütün önemli kavramlarının dünyevileştirilmiş ilahiyat kavramları olduğunu söylüyorsa; biz de, Orta Çağda din ile siyasetin ruh ile beden gibi olduğunu söyleyebiliriz. Politik teoloji, çağın metafiziği ve ilahiyatı ile siyaset ve devlet yapısı arasındaki koşutluğun ve yansımaların çözümlenmesi ise; bu kitapta yer alan yazılar, her zaman böyle bir koşutluğu ve yansımamyı ele almasa da; en genel anlamda, din ve tanrı ile siyaset ve devlet arasındaki etkileşi

İslam toplumları, uzun bir süreden beri irade ve akıl zaafının had safhaya ulaştığı, kaos ve ahlaksızlığın, iradesizliğin kol gezdiği toplumlardır. Akıl, başta olmadığı gibi, yeterince faal değildir. İslam toplumları ne tabiata söz geçirebilmektedir, ne düşmanlarına karşı koyabilmektedir, ne de kendi içinde düzen kurabilmektedir.

Kur´an´a göre inanma, sadece taklit yoluyla aktarılan veya mantıki olarak çıkarılan bir sonuç, bir görüş, kanaat, düşünce, kabul değildir. İnanma, dini anlamda iman objeleri olan Allah ve ahiret hayatına karşı duygusal yaşantı dediğimiz ahlaki varoluşsal bir durumdur.

Sekülerizm, gezegen çapında ve aynı zamanda de; dini yalnızca insanların vicdanlarına. ölüm ve ölüm ötesine, cenazeye, kiliseye, havraya, camiye, namaza, kut-sal(!) birkaç geceye hapsetmiş bulunmaktadır. Öre yandan, katı muhafazakarlık da ed-dînin form kazandığı sun tecrü­beyi. (Kitap/Sünnet) ve hatta onun üzerine binmiş bir tarih­sel yorumsal yükü evrensel/nihai, genel geçer bir sistem addetmektedir. Böyle bir kültürel ortamda, Allah katındaki ed-dinin sosyalist ve liberal toplum teorilerinde olduğu gi­bi,

Politik teoloji, modern (seküler) devlet kuraminin bütün önemli kavramlarinin dünyevilestirilmis ilahiyat kavramlari oldugunu söylüyorsa; biz de, ortaçagda din ile siyasetin ruh ile beden gibi oldugunu söyleyebiliriz. Politik teoloji, çagin metafizigi ve ilahiyati ile siyaset ve devlet yapisi arasindaki kosutlugun ve yansimalarin çözümlenmesi ise; bu kitapta yer alan yazilar, her zaman böyle bir kosutlugu ve yansimayi ele almasa da; en genel anlamda, din ve Tanri ile siyaset ve devlet arasindaki etkilesimi

İslam kelamında kaza-kader. husn-kubh. halk´ulefal. ta´dil-tecvir ve salah-aslah üst başlıklarıyla tartışılan konu, muhteva itibariyle hep Allah´ın ahlakî zatiyeti olmuştur. Bu tartışma başından beri iki ana damara ayrılır: Birincisi, tevhidi esas alan ve Allah´ı güç ile özdeşleştiren ve Onu bu yolla tenzih eden ve hep onun haklarını savunan Eşarilikte, diğeri, adaleti esas alan ve Allah´ı mutlak iyilikle özdeşleştiren ve Onu ahlâk ile tenzih´ etmeye çalışan ve hukukullahı koruduğu gibi insanın da haklarını