Sabretmek... Ne kadar zor öyle değil mi? Mesela güzel günlere sabretmek, ansızın bizi yakalayacağını beklediğini düşündüğümüz bir mutluluğa sabretmek . Sahi bütün güzel şeyler acılara sabrettikten sonra mı bulur bizi? İyi ama hayat çok kısa. Nasıl bekleriz? Hiçbir şey ertelenmemeli ve mücadele edilmeli. Önce gayret sonra hayret...

Bana unutulmaz bir gitmek bıraktın hiç sevmemiş gibi... Hiç savaşmamış, hiç kazanmamış, hiç yenilmemiş gibi... Bir gitmek sancısı avuçlarımda… Yıllar hiç iz bırakmamış, hiç yaşanmamış, hiç inanmamış gibi… Şimdi dolu vurmuş her ağaç, çığ düşmüş her yamaç, ihanete uğramış her aşk beni anlatır…

Belki de son cümlelerim… Hayatın beni sımsıkı sarmasına izin vermedim. Ben ona yeteri kadar sarıldım. Sen de böyle yap okuyucum, sen yönet… Yönetmeni sen ol hayallerinin. Oyun arkadaşlarını kendin seç, en önemlisi mutlu ol. Ben, yanımda başarabildiklerimle gidiyorum. Sanırım artık yüzümdeki boyaları silsem iyi olacak. Bu kadar yapmacık mutluluk bünyeye fazla gelebilir. Tavsiyelerimi kulak arkası etme, düşün, iyi bak kendine…

Haykırmak, bağıra çağıra hissettiklerimi dile getirmek istiyordum. Kalbim yorgun ve kendini sükuta terk etmişti… Konuşmayacaktım artık. Bir köşeye çekilip yalnızca olanları izlemek istiyordum. Öylece sessizce. Neyse ben en çok kalbime mahcubum…

30 yaşını aşmış bir insan olarak kendimi her anlamda bir meydan okumanın içinde görüyorum. İnsanın var olma mücadelesi neyi amaçlıyor sence? Hayatın bir ağaç motifinden olmasını temel alırsak hangi dalları üzerine planlarını kuruyorsun? Felsefenin modern yaşam üzerindeki bu planlara tesirini ve etkisini derinlemesine biliyor olabilecek misin? Bir toplumu yönetmek mi daha zor yoksa toplum içerisinde tüm kimlikleriyle “ben” olabilmek mi?

Merhaba benim adım Elif. Yaşım sekiz. Evet, daha sekiz yaşında bir çocuğum. Biliyor musunuz? Benim bir sürü hayalim var. Yanlış okumadınız. Bir hayalim yok; birden çok hayalim var. Çevremdeki yetişkinler bana sekiz yaşındaki bir çocuğun ne hayali olabilir ki diyor. Ne yaşamışım, ne görmüşüm de hayaller kurmuşum. Onlar yanlış biliyor bence; Hayal kurmak için gözlerimizi kapatmamız yeterli. Hayallerimi size anlatmak için sabırsızlanıyorum. Ya siz? Okumak için sabırsızlanıyor musunuz?

Bu kitap seni, seninle buluşturuyor. Kendiyle buluşmalar yaşamış birisinden geliyor. Kendiyle buluşan kişi dışarıdaki diğer tüm buluşmaların bu buluşmadan geldiğini fark ediyor. Hatırlıyor.. Hatırladıkça da ne daha çok ışık oluyor ne de daha çok insan oluyor.Şimdi kendinle buluşma zamanı..Birbirimize iyi geleceğiz inanıyorum.

Romanın kahramanı olan olan genç öğretmen Sadi, bu hikayede bir yandan Anadolu’nun zorlu ve tekdüze yaşamını, Anadolu insanının hayat tarzı ve bu hayatın güçlüklerini öğrenirken diğer yandan bu köye gelişindeki esrarı ve bilinmezliği çözmeye çalışır. Olaylar kendi iradesi dışında gelişirken; o, bir şekilde kendisini de ilgilendirdiğine emin olduğu eski, kendisini unutturmamaya kararlı masalsı hikayedeki rolünü anlamak için mücadele eder.

Anadolu’nun ücra köşesinde yer alan okulsuz bir köyde doğan Turan, ilk defa gördüğü komşu köyün öğretmenine özenerek okula gitmek ve öğretmen olmak ister. Babası karşı çıkar ama annesinin yardımıyla amcasını ikna ederek dokuz yaşındayken okula kayıt olur. Annesinin desteği ve gayreti sonucunda sevdiği mesleğe kavuşur ve atanır. Okulda tanıştığı bir öğretmen kızla evlenir, bir kızları olur. Kurduğu mutlu yuva hayali, görev yaptığı köyde kaptığı bir hastalıkla suya düşer ve yaşamının seyri değişir. Eşini kayb

Yağmur Öğretmen hızla cama yaklaşıp kalın perdeleri tam sesin geldiği noktadan açıp dışarıya baktı. Yağmur damlacıklarının oluk oluk izler bırakarak aktığı camın diğer yanından bir siluet geçtiğini görür gibi oldu. Endişesi daha da arttı. Ama sonra neden boş yere kendi kendine kurulduğunu hissetti. Fadime teyzenin ölümü onu çok sarsmıştı. Herhalde bundan dolayı garip sesler duyup siluetler görüyorum diye düşündü. Endişe etmesine gerek olmadığını hissetti ve tekrar yatmaya gitti. Fakat nereden bilecekti ki e

İnsanlara, “Yabancı dil biliyor musun?” diye sorulduğunda klasik cevap olarak büyük bir çoğunluk, “Derdimi anlatacak kadar biliyorum,” der. Ben de dertlerimin lehçesini şiir yazabilecek kadar öğrendim. Aslına bakarsanız, şiir benim için çok da yabancı dil sayılmaz. Çünkü bizde, ‘İnsan isminin kaderini yaşar’ derler. Ben doğduğumda adıma Ozan demişler, şiir yazmak kaderim olmuş. Bu kitap; yirmi yaşına kadar, yaklaşık beş senedir yazdığım, aralarından seçtiğim şiir, deneme ve aforizmalardan oluşmaktadır. Siz

''GELİN'' sonu hüsrana varan bir eserdir. İyilerin kaybettiği bu romanda, zaman zaman ibretlik sahnelerle yüzleşirken bir kahramanın başkalarının mutluluğu için tarif edilemeyecek derecede sabrına hayran kalacaksınız. Baba ile oğul'un, zalim bir kadına karşı suskunluklarına ve sabır dünyasındaki imtihanlarına şahit olacaksınız. Yıllarca hafızalardan silinmeyecek müthiş bir kurgu ve yaşam öyküsü sizleri bekliyor.

İnsan, içini dışını bir tutamayandır. Ruhun izlenimlerini, zihninizdeki çevirmen bazen tersine çeviriyor. İşte bunu asla unutmamak lazım! Siz, onu anlayabilmek için kendi içinizdeki harareti aşırmanız, onunla aranızdaki köprüyü kısaltmanız şart! Çocuklar, çok erkenden ruhla örtüşmeye başlar. En gerçek işaretleri henüz çocukken alırız ve sonra unuturuz…

Geçmişten gelen… Tanıdık geldi mi? Geçmişten gelenler karıştırmaz mı zaten her şeyi… Bir anda çıkarlar saklandıkları yerden. Onlar için zaman akmamıştır, her şey bıraktıkları yerde kalmıştır.

Sanki üzerimize bir gece çökmüş. Gece kadar hüzün, gece kadar siyah kalbimiz… Yalnız kalmanın soğuğu gece kadar ürpertiyor her bir zerremizi. İyi ve güzel düşünebilmenin bir diğer adı da sevdiğinin yanında olmaktır. Sevdiğin insanı gülerken seyre dalmaktır. Kötü düşünmek ne oluyor peki? Sadece kötü düşünmekle kalmıyor, yoksullaşıyor insan. Kötü düşünmek derin, soğuk bir yokluk, yalnızlık…

Hayat sana ne getirirse getirsin her zaman kabullenmeyi öğren. Kendini sev, başka kimsenin sevgisine ihtiyaç duyma. Aşkı doğru zamanda doğru kişiyle yaşa, en mutlu şekilde. Tek başına çok güçlüsün. Ağlamaktan korkma. Ağlamak, güçsüz olduğunu göstermez. Her duyguyu en derinlerinde yaşa. Dilerim ki kalan hayatında her zaman mutlu ol. Kendinle barışık ol. Tek başına gezmeyi sev. Kimse için beklentiye girme. Bunu deneyimledin ve belki de en iyi bilecek kişi sensin. Beklentiler üzer. Kendini sev. Kendini sev!

İnsanın inşası için gerekli iki sütun: Ruh ve beden. İnsan, bu iki sütuna dokunmalı ve aynı zamanda bu iki sütunu hayatına dokumalı. Eksik kalırsa insan yamalı olur. Şairin dediği gibi… “Çaputlarla dikilmiş hürriyetin ihtişamı Eksik parçalar, devasa fikirler yüzüstü Zümrütten örülmüş esvap arıyor hamalı Görüntüler büsbütün insan yamalı”

Elif Su, her çocuk gibi meraklı ve öğrenmeyi sevdiği için çok soru soran beş yaşında küçük bir kızdır. Siz de Elif Su’nun neler öğrendiğine eşlik etmek ister misiniz?

Sevgili anne babalar, bizimle bir hayal yolculuğuna çıkmak ister misiniz?

Dert mi? Ne bir tane ne bin tane! Çözüm mü? Çok zor değil, sadece insan olabilmekte. Sorunlarımız, sıkıntılarımız belki hemen hemen hepsi aynıdır. Ancak çözümlerimizde hepsi aynıdır. Binlerce derdim var benim Ne bir tanedir ne bin Aklıma geldikçe sıkışır göğüs kafesim Kusmak istiyor içimdeki kin Ne bir sayfaya sığar Ne bin rafa Yaz yaz bitmez Durmaz bu dertli kafa Sana ona buna şuna Hanginize anlatayım! Çekecek olan ben tekim Dinmeyecek bu koca yüklü cefa Dert dosyası kapanmıştır Hâkim benim Savcı ben Daha