İlk şiiri 1970 yılında Defne dergisinde çıkmış olan Abdülkadir Budak'ın şimdiye dek yayımladığı kitaplardan on birini bir araya getiriyor.

İlk şiiri 1970 yılında Defne dergisinde çıkmış olan Abdülkadir Budak'ın şimdiye dek yayımladığı kitaplardan son üçünü ve kitaplarına girmemiş şiirlerinden seçmeleri bir araya getiriyor.

Abdülkadir Budak, kitabın genişletilmiş yeni baskısında, elli yıla yaklaşan şiir serüvenini anlatmakla kalmıyor; okumalar, anılar, tanıklıklar, belge özelliği taşıyan mektuplar eşliğinde, eleştirel bir gözle kendi kuşağının ve ardından gelenlerin şiirlerine de bakmış oluyor.

Abdülkadir Budak ile sanat anlayışı, kitapları ve çıkardığı dergilere dair çok sayıda konuşma yapılmış. Bunların bir bölümünü Emel Güz derledi, yayına hazırladı. Şairin yanıtları okunduğunda, sadece kendi şiir yolculuğuna ışık tutmakla kalmayıp, dönemin şiirine, sosyal/siyasal oluşumlarına değindiği de görülecektir.

Çok sevgili okur! Abdülkadir Budak, Şiir Okulu'nun önemli şairlerinden biridir. Kitaptaki şiirleri yüksek sesle okumanıza gerek yoktur. Aile duygusu, kardeşlik, sorumluluk, eşitlik ve özgürlük duygusunun kozasını sözcüklerle ören şiirleri okurken şair gülümseyerek aramızda dolaştığını sezdirir bize. Çünkü şair bu şiirleri çocuklara eğilerek yazmıştır. Babamın Sevdikleri, Abdülkadir Budak'ın sıcacık şiirleri, Saadet Ceylan'ın şiirlere uygun çizimleriyle özgürlük şarkısına dönüşüyor. Şair Abdülkadir Budak, B

Yaydım, sordular bana: Ok mudur seni geren? Ben dedim ki: Beni geren Gönderip gönderip gidemeyişim! Behçet Necatigil Şiir Burçları başlıklı yazısında, gurbet, hasret ve hikmet burçlarından söz ediyordu. Mesafede yer alan şiirlerden oluşan şiir dosyasıyla 2008 Yunus Nadi Şiir Ödülünü alan Abdülkadir Budak ise bir mesafeden söz açıyor.

Uzandım kumsala Denizin sesi kulaklarıma akıyor Şu ikide bir vurup kaçan Suyun gagası mı yoksa Ayağımdaki MEHMET ATİLLA

Ya Şiir Olmasaydı, hangi yollardan nasıl geçecek, nerelerde konaklayacak; hangi dala tutunacaktı? Abdülkadir Budak bu kitabında, kırk yıllık şiir serüvenine bakmakla kalmıyor; okumalar, anılar, tanıklıklar, belge niteliği taşıyan kimi mektuplar, dergi serüvenleri, eleştiriler ve değerlendirmeler çerçevesinde kendi kuşağının ve ardından gelenlerin şiirlerine de bakmış oluyor. Üzümden şaraba geçmiş gibiyim diyen bir şairin, kişisel şiir tarihi gibi duran bu yazıları, kırk yılın şiir tarihi gibi de okunabi

Sevgiyi insan soyunun en temel gereksinimi ve en yüce silahı sayan ozanlarımızdan Abdülkadir Budak. Bunun için de sevgiyi yaymak, çocukların yüreğinde sevgiyi yeşertmek istiyor şiirleriyle. Acılara sevgiyle dayanabileceğimize, sevgiyle karşı koyabileceğimize inanıyor. İletisi açık, aydınlık şiirler... Emin Özdemir (Varlık Yıllığı, 1982)

Cebinde panter taşıyan kanguru gibi Şehirde dolaştım insan ormanlarında Çağın yüzünü bana ayna diye tuttular Baktım ve kendimi gördüm orada Kuyu çıkmışım meğer! Zirve inmişim meğer! Başlayan savaşlarda biten aşklarda Yazmışın da acıma şiir demişler "Abdülkadir Budak; sınırsız sorumlu sevgi kooperatifi. Gülü külden getirir. Vuran - vurulan; avcı - ceylan. Kentine küskün abdal. Apartmanlara sıkışmış idil. Kendini kamçılayan küheylan. Asfalt söker gül dikmek için - Sabit Kemal Bayıldıran "Abdülkadir Budak şi

Bu dostluktan kuşlar da kazançlı çıkar, ben de. Onlar düşlerime uçmayı öğretirler, ben ise onlara yeryüzünde onurlu bir yaşam sürmenin inceliklerini...