Bedenimin göçebe şehrinde, efendilik yapıyor ellerin.Dudaklarımın kıyı kentlerinde duruyor ibadete, kutsuyor ayinlerle. En kızılını içiriyor şarapların, kızılca dokunuyor ellerin, göçebe şehrime. Şiir, nefes almanın diğer adıydı. En derin okyanusların, en kuvvetli boranlarından sağ çıkabilme savaşıydı. Bir vadide yankılanan sesimizin, kalbimizin ritmiyle buluşmasıydı. Şiir, suya yazılan hayalleri okumaya çalışmaktı. Biletsiz bir yolcu gibi yol ortasında durup saatlerce beklemekti. Kör kuyulara dilekler içi