İki farklı dünya. Birisi kül tepelerinin ardında, susuz, denizsiz, şiirsiz, aşksız, insansız Beta. Diğeri yemyeşil, gecesiz, kışsız, şiirli, şarkılı, düşlü, renkli Alfa. İki dünyayı buluşturansa gittikçe sönen Güneş. Beta'yı küle çeviren Elitler nükleer felaketin yaklaştığını anlayınca Alfa gezegenine göç ederek, sayıca kendilerinden çok olan Çirkinleri, Beta'da kaderlerine terk ederler. Yüzyıllar sonra Güneş'in sönmeye yüz tutması iki halkı yeniden buluşturur. Çirkinler Kusursuzlara, Elitler Mutlara dönüş

Yaşamak yazmaktan önce gelir demişler. Eğer inandığınız değerler varsa, üstelik bu değerler sınıfta kalmışsa, gönlünüzce yaşayamıyorsanız, tek çare yazmak oluyor. Platon, ?İnsan aslında neydi, ne oldu, önce bunu bilmemiz gerek,' demiş ya... Başlıyoruz kendimizi insanda aramaya. İşte bu arayışın sözcük haline yazmak deniyor. Bir zaman sonra yazmak yaşamanın önüne geçiyor. Anlamadıklarını yazıyorsun, yazarken derdine derman arıyorsun... Bir zaman sonra elindeki dünya azalıyor. O zaman da dünyalar kuruyorsun,