Yazmak; belki de âlem denilen bu uçsuz bucaksız meydanda, zaman denilen bu başsız ayaksız devranda bir var bir yok hükmünde, bir yanıp bir sönme rüknünde olan insanoğlunun bu menzile bir zerre mesabesinde de olsa bir nişan koyma emeli. Belki de Hak ile batılın, fani ile bakinin bir arada dal budak saldığı devasa bir ağaç olan bu mihnetgedeye bir çentik olsun atabilme hevesi. Belki de bir tutamlık mühletin esintilerini kör karanlıklardan çıkarıp da aydınlığa kavuşturma seferi. Belki de tıpkı tohumun topra

Levh-i mahfuz, zamandan ruhsat aldıkça katlarını bir bir açmakta. Her can yitik malının peşine düşmüş bir masal kuşu misali düşe kalka menziller aşmakta. İç âlemin feveranları ile dış dünyanın tuğyanları nadiren uzlaşmakta; çoğu zaman da çatışmakta. Beşer, kara toprak ile gök kubbenin, fani beden ile baki ruhun arafında sık sık un ufak olmakta. Âdemoğlu bir taraftan kaderiyle örülürken bir taraftan da kaderini örerek ömür defterini doldurmakta. Gün, ezeli vaadini yerine getirerek heybeler dolusu bahtı dü

Hiçbir kültür, sadece zirve isimlerle ve bu isimlerin değerlendirilişi ile tam olarak anlaşılamaz. Ara isimlerin çalışılması da önemlidir. Belki de zirve isimler yavaş yavaş yükselmekte olan basit ve ara seviyelerin birbirleri üzerinde yer almalarıyla, kendi yerlerine oturabilmekte ve II. III. derecedeki şahsiyetlere olan mesafe ve nispetleriyle de asıl değerlerini hissettirebilmektedirler. Bilhassa bu insanlarınsosyal ve kültürel zeminde daha kolay anlaşılabilir olma ve tanınma hususunda sahip oldukları da