"... Peki sen aynı insan mısın?" sorusu geçti yıldırım hızıyla aklımdan. Her şeyin bıraktığım gibi kalmasını isteyen ben de o geçmişten neredeyse hiçbir iz taşımıyordum. Ne kafamın içindekilerin ne de üzerimdekilerin o geçmişe ait olduğunu iddia edebilirdim. Bir kök arayışıyla buraya gelip düş kırıklığına uğradığım için başkalarını mı suçluyordum? Benim ruhuma yabancılaşmış o geçmişe başkasını bekçi bırakmaya çalışmamdan öte bir anlamı var mıydı bunun gerçekten? Geçmişte kalmaya direnen çocukluklar, Avrupa

Serseri ruhlu, isyankâr, ezber bozucu; vitrinlere değil sokağın tam kalbine yazılan öyküler. İnsanın iç çelişkilerinin, gelgitlerinin, Araf halinin duru ve akıcı bir dille anlatımı. Okuru olayın tanığı olmaktan çıkarıp yaşananların bir parçası haline getiren samimi, sıcak ve çekici kurgular. Olaylar çok farklı ortamlarda öykülense de temelde aynı soruna temas ediyor: İnsanın yaşadığı ve kıskacından bir türlü kurtulamadığı ikircikli haline. Bu öykülerde aldatan ile aldatılanın kadın olduğu bir bahar gününü d

Ramazan Güngör'ün mısraları; savunmasız insanın içe kapanışı, çekip gitmek arzusuyla çırpınıp gidemeyen yolcu, gözaltındaki ölü, kanatsız albatrostur... Can yelekleri korkudan yapılmış, lodos rüzgârıyla çalkalanan bir denize açılmaya hazır, güverteleri yanan bir gemidir... Sayısız öykünün bağlandığı bir kıyı iskelesi, güçlü bir yaşam felsefesinin demirlediği bir limandır. Ve sonunda fırtınalı denize yolculuk başlar... Gün Zileli (...) sonra başları yeni okşanmış birkaç çocuk geçti kahkahalarını döke sa