Bir varmış, bir yokmuş Kelebeği arı sokmuş.. O ülkenin, Çiçeği ve bulutu çokmuş. Çiçeği ve bulutu çok olan ülkenin Hiçbir kederi yokmuş.. Gel zaman, git zaman Bir kuraklık başlamıştı ki, aman! Dağlar göz yaşı dökmüş, Güller boynunu bükmüş Ve kurumuş ırmaklar Çizik çizik dudaklar, Dua etmiş Allaha.. Günlerce ağlamışlar, Üzgün el bağlamışlar.. Eşikteki analar, Beşikteki bebeler, Yüreklerinde ümit, Gökleri beklemişler; Yağmur yağmur demişler!.. Gün geçmiş, aylar geçmiş, Damla düşmemiş yere..

Geleneğe bağlı çağdaş Türk şiirinin mümtaz ismi Olcay Yazıcı, fikri derinliği ve estetik idrakiyle usta bir şair. Daha önce yayınlanan, Erguvan Uğultusu ve Eylülün Kırdığı Gül isimli şiir kitaplarıyla edebiyat dünyasında saygın bir yer edinen Olcay Yazıcı; şiiri, sözün sultanı ve ilimlerin ilmi olarak tanımlıyor. Deneme ve fikir yazılarıyla da tanınan Olcay Yazıcı, Ateşi Uandıran Şiirler de, duygu ve düşünceyi titiz, duyarlı üslubuyla yoğunlaştırarak, aşkın bir iklim oluşturuyor.

Olcay Yazıcı, gurbet acılarının ve vatan sevgisinin işlediği Çocuklar Vatanında Büyüsün´de bizim gerçeklerimizi çocukların dünyasına ustaca aktarıyor. Çocuklar Vatanında Büyüsün şiirsel diliyle de günümüz çocuk edebiyatının seçkin örneklerinden biridir.

Şiirli, lirik bir üslupla kaleme alınan Papatyalar Üşümesin´nde, tabiat sevgisi ile Anadolu insanın yalnızlığı, hasret ve gurbeti dile getiriliyor. Çocuğun büyük dünyasını iyi tanıyan yazar, tasvir ve tahlilleriyle, onları bize dair güzelliklerle erkenden tanıştırmaya çalışıyor.

"Kültürünün özünde "kitap" olan ve "Oku" emriyle başlayan bir vahiy medeniyetinin insanı iken, nasıl oldu da "kitapsız/kültürsüz toplum" haline geldik? Türk-İslam terkisinin merkezî normundan ve kültürümüzün ana dinamiklerinden nasıl saptık? Tahlil edilmesi, teşrih masasına yatırılması ve sorgulanması gereken sosyal bir vak`adır bu.""Cemil Meriç, "Her toplum bir kitaba dayanır. Senin kitabın hangisi?" diye sorar. Evet gerek kültür alanında, gerekse inanç sistemi olarak, "insan dediğin bir kitaba bağlı olmal

Kalabalıklara rağmen, fizikötesi duyarlığın ve entelektüel direncinle bu kabri çekeceksin!.. Saçakların altına sığınmadan yürüyeceksin yolunu... Cesur yürek çıkacaksın günışığına ve başkaları karşısına. Sıradan hükümlere boyun eğmeden... Kimliğine, insan oluşun aşkın yüce statüsüne yabancılaşmadan, yozlaşmadan yaşayacaksın... Hüznü bir âyet gibi ruhuna sindiren insana, kurşun bile işlemez!...