Rikimini küçüktü, küçücüktü... zavallı Rikimini. Hiç arkadaşı yoktu. Tek arkadaşı kırmızı şapkası, atkısı, yün eldivenleri ve küçük ağaç testeresiydi. Okulda arkadaşları hep onunla alay ederdi. Zavallı Rikimini! Hiç arkadaşı yok ki! Sonra bir gün, her zamanki gibi ormanda bir başına dolaşırken, kendine yepyeni bir arkadaş buluverdi Rikimini. Okuldaki çocuklar da gelip arkadaş oldular onunla ve arkadaşıyla, Birlikte yeni şarkılar söylediler, eğlendiler doyasıya: Kahraman Rikimini! O kadar çok arkadaşı var