Desiderius Erasmus ve Niccolo Machiavelli… İki enteresan kişilik! İki Evropalı… Biri huzurunu kaçırmak istemeyen ve huzuru için isteri nöbetleri geçiren mâhir bir kalemşör ve Evropa’nın büyük üstâdı; diğeri İtalya’nın birlikten yoksun hâline acıyan; bunu dert edinen, bir türlü dikiş tutturamayan ve yazdıkları nedeniyle “iblis” olarak tesmiye edilen tipik bir orta zaman Evropalısı. İki farklı hayat ve belki birbiriyle çelişen iki farklı düşün dünyası. Ortak nokta ise hakikati söylerken usul farklı olsa da bu

Şiir denildiğinde aklımıza ilk olarak hep aşk mı gelir? Doğrudur… Şiir, i’lân-ı aşktır! Bu kitâpta, bir adamın hakîkate, vatanına, dînine, bayrağına ve milletine i’lân-ı aşkını temâşa edeceksiniz. Aynı zamânda yaşadığımız ânın tahammül sınırlarını zorlayan hakîkatlerinin korkunçluğuna tanık olup, insânın en garîb hastalığı olan illet-i nisyâna karşı mukaddes bir isyânın çığlıkları ile sarsılacaksınız! Sevgili dostum, elinde tutmuş olduğun bu ufacık kitâp, seni hiç ummadığın sonsuz bir hakîkat âlemine ite

Pazartesiler salılara; salılar, çarşambalara; çarşambalar, Perşembelere karıştı. Hüzünlü bir Perşembe günü başladı her şey. Ruhumuzdaki her karanlık köşeyi aydınlatan o parlak güneş gitti; tatlı tatlı esen rüzgâr duruldu; hava kapandı. Şimdi o tomur tomur bembeyaz bulutlar kapladı gökyüzünü. O nemli gök kubbenin çiy taneleri, menendi olmayan damlalara; o damlalar, yağmurlara; o yağmurlar ise aşk sağanağına dönüştü bizi sarhoş eden! Ve biz o sağanağın altında… Sırılsıklam…

Sen neden hâlâ Vine ya da video çekmedin?(!) Bu eser, kültürel evrimin bir enstrümanı, bununla birlikte tarihin bir konusu olan ve umumun dikkatini çeken Vine’nin çağdaş tarihçi görüşünü ele almıştır. Vine’nin ne olduğu, ne içerdiği, hangi şartlarda ne amaçla ortaya çıktığı incelenmiştir. Aynı zamanda ABD’deki bazı Vine fenomenlerine göz atılıp bunların amacı ve yaptıklarının doğurduğu sonuçlar tespit edilmiştir.

Ey münzevî! Ey şu onulmaz çağın bağrında kendini yâd ellerde hisseden ervâh! Yakarmıyorum sana hâyır! Yalvarmıyorum hem! Ebû’l-Hayr gibi “Bâzâ her ânçi hesti bâzâ!...” demiyorum! Ne gel olduğun gibi ne de dön doğru bildiğin yanlışlardan! Ne kal burada ilâ nihâye ne de git bu mülevves zamânın terk edilmiş bir hânından! Yeter ki bir kerre!... Yalnızca bir kerre!..Sen de uğra bu tekkeye!

Bir gün gelirYıldızlar düşer Özvatan’daDerdi olana derman verirlerVe bir anda melek gelirHemen yanı başına sen uyurkenSana düş gönderirler CançiçeğimRüya gibi bir aşkınRüya olmadığını bil diyeHayatını güzel kılanaAkıp yüreğinde çağlayanaIşık yaktığın gözlere gelAnlamıyor insan başa gelmeyinceBilemiyor sevmediği zamanHasretin özlemin ne olduğunuNefes alırken özlüyorumNefes verirken özlüyorumAşkın içine hasreti koyuyorumSensizliğin içinde seninle yaşıyorumCançiçeğim seni çok özlüyorum.