Dördü de kısık gözlerinin ardından ürkek bakışlarla birbirlerini süzüyor, bir yandan da tereddütle etrafa bakınıyorlardı. Çıkışı olmayan bir deliğe girmiş gibi, bir kapana kısılmış gibi çaresiz ve ürkek, hoyratça esen rüzgara baktılar. Dudaklarına sanki balmumundan bir mühür basılmış gibi bir anda susmuşlardı. Elleriyle gözlerini siper ediyorlardı ama yine de gözlerine kaçan toz, toprağa ve ardından kendiliğinden akan gözyaşlarına mani olamıyorlar; canlarının acımasıyla iç geçiriyorlardı. Kendilerini nasıl