Aşık Veysel Şatıroğlu, Sivas toprağının en coşkun şairlerinden birisidir. O, Sivas türküsü gibi, yüzde yüz yerli zavkimizin ve milli duygularımızn yeni bir ifadesi olarak dikkatimizi çekiyor. 20. Yüzyıl Halk Şiirimide, şüphesiz O´nun ayrı bir önemi ve aydınlığı vardır.. Veysel daha yedi yaşında iken gözlerini kaybettiği halde , şiirleri ve iç dünyası ile insanı şaşırtacak kadar renkli bir şairdir. O, eli kalem tutmadığı, göz bir tek harf görmediği halde, şiirleri ve türküleriyle, bütün kalem erbabımızın dik

Medet medet alemleri Yaradan, Yari benden ben´imandan ayırma Onsekiz bin alemleri var eden Yari benden ben´imandan ayırma Bu güzelle´anda ilet tenimi Ol türaba arka eyle kendimi yar ver de aleme ilet canımı Yari benden ben´imandan ayırma Bire benim ala gözlü meleğim Sığa kolun kan bulaşır yeleğin Gece gündüz budur senden dileğim Yari benden ben´imandan ayırma Karac´oğlan eydür döndü hezanım Dilim eydür gussalanm yazarım kaldı yavruda da safi nazarım yari benden ben´imansan ayırma