''GECE UYAN LÜTFEN UYAN.'' ağlamam şiddetleniyordu. ''GECE LÜTFEN KALK LÜTFEN BANA SARIL. BENİ BIRAKMA GECE. BENİ TEK BIRAKMA YALVARIRIM. BEN SENSİZ NE YAPARIM HA? GİTME BANA BİR KEZ DAHA SARIL AMA SEN BÖYLE BİR ŞEYİ HAKETMİYORSUN GECE! KALK LÜTFEN YALVARIRIM. SENSİZ NE YAPACAĞIM BEN?'' diye bağırmaya devam ederken hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladığımı fark ettim. İlk defa böyle hissediyorum ve durduramıyorum. Durdurmak istemiyorum. Hayatımın anlamını kaybettim. Benden daha mutsuz biri var mı? Hayatıma