20. yüzyılın sonlarına doğru çalışma koşullarının değişmesi, yöneticilerin ve çalışanların ihtiyaçlarının farklılaşması sonucu liderlik alanında da yeni yaklaşımlar gündeme gelmiştir. Durumsal yaklaşımlar, özellik teorisi ve davranışsal kuramlara yönelik eleştirileri bir ölçüde gidermişse de, genel anlamda tüm liderlik yaklaşımları araştırma yöntemleri ve uygulamalar yönünden hala eleştirilmektedir. Bu durum liderlik konusunda yeni yaklaşımların geliştirilmesine yol açmıştır. Bu yeni yaklaşımlardan biri de