nereden tanışıyoruz ki seninle evvel zaman içinde kalbura dönmüş cümle kapısından geçilirken ipek mendili açmayan bezirgânbaşından ele hizmet güne kısmet o kapı tokmağından

rastgele değil elbet her seferinde buradan ayağa kalkmak rastgele değil yetmiş iki millet buraya akmak kanar Bektaş'ın yaraları alıç dalları saramaz olur vakit gelir kızıl börkler giyilir davul vurulur sur üflenir cümlesi Şah Kalender gibi başından geçer Hakk'tan geçmez yiğitler Ulaş gibi serden geçer devrimden geçmez damarlarımızı döven demirciler gibi ay ışığı acılarımız servilerden taşıyor şimdilik suskun metafor gibi Hürcan, Mehmet, Cemil ve hepsi Kızılırmak gibi koşuyorum denize varmak için adlarınız

Günlük yaşamın pratiğinden kalan kimi yaşam izleri üzerinde gezinirken, az sözcükle çok anlamlı ve katmanlı bir dünyanın içine davet ediyor bizi Ömer Asaf. Şair, vazgeçilmez esini olan hayatın duraklarını sözcüklerle yeniden kurarken; bizi, bir yolculuğun içinde çoğalmaya ve çoğaltmaya da davet ediyor. Rahmi Emeç Hiçbir şair bir şiiri bitirmeyi Cahit Külebi gibi bilmez. Oktay Rıfat bile... (Cemal Süreya) Şiire başlamak ve bitirmek kadar, kitap adları da önemli. Ömer Asaf'ın ilk kitabı ala pranga, katmanlı b

zamanını doldurmuş yapraklar düşer ağaç sanki unutur, insan belki hatırlar zincir zincir üstüne kuruludur içi tanrıyı dışı devleti yakmayan dünya insan dediğin, kürek mahkûmu forsa insan ömrü; ala pranga