Haşarı ama çok sevimli bir kızla tanışmak ister misiniz? İsterim diyorsanız tanıştıralım sizi, adı Pelin. Bu kitapta beş değişik öyküsü var bu sevimli kızın. Babası gemilerde çalışıyor, annesiyse bir turizm bürosunda. Canı çok kolay sıkılan Pelin, durduğu yerde duramıyor hiç. Ya odasında bir hayvanat bahçesi kuruyor, ya yolda bulduğu köpeği sahipleniyor ya da annesinin kendisine her gün bir sürpriz yapmasını bekliyor. Evet haşarı, ama çok da akıllı ve sevimli. Hazır mısınız Pelin'in serüvenlerini okumaya?

Martıların en sinirlisi Bıçkın'ın karnı acıkmıştı ve karnı açken bir şeylere kızmayı hiç sevmezdi. O nedenle şehrin batısında balıkları lezzetli bir göl olduğunu duyunca hemen havalandı. Tam karnını doyurmuştu ki acı bir çığlık duydu. Birinin yardıma ihtiyacı vardı! Bıçkın hemen sazlıklara doğru uçtu ve bir canavarla karşılaştı! Ama gördüğü şey, gerçekten bir canavar mıydı? Çelik Hamit Annak'ın yazdığı ve resimlediği Meraklı Martılar ve Çevremiz serisinin dördüncü kitabı Şehrin Batısı: Kuşlar Çevre Kirliliğ

Martı sürüsünün bütün yavruları, her gün şehrin doğusundaki değirmene uçardı. Çünkü orada en bilge martı Dayı, onlara ders anlatıyordu. Her gün başka bir konuyu öğrenen tüysüzlerin o günkü dersi gece ile gündüzün oluşumu ve mevsimlerdi! Siz Güneş'in akşam olunca nereye gittiğini, mevsimlerden en yağmurlusunun hangisi olduğunu biliyor musunuz? Çelik Hamit Annak'ın yazdığı ve resimlediği Meraklı Martılar ve Çevremiz serisinin üçüncü kitabı Şehrin Doğusu: Martı Yavruları Mevsimleri Öğreniyor'da martı yavruları

Gövdesi dimdik, yaprakları üzerinde ama suyu çekilmiş bir ağaç gibi kentli insan. Kendisiymiş gibi ama kendisi değil. Güçlükle ayakta durmaya çalışan, olanca gücüyle kendini sıkmasa, bir gecede tüm iğne yapraklarını, kabuklarını yitirebilecek denli titrek, iğreti, köksüz... Tuğba Gürbüz pek de duygusal olmayan bir dille yazıyor Batı'yı, çünkü bu evrende duygular da kendisiymiş gibi. Kent, kendi üzerine kapanmış, nefes alamadığı gibi nefes aldırmıyor da; nefessizlik hali çırpınmaya dönüştükçe duygular yerini

O kötü anılarını silmiş besbelli, sadece iyileri hatırlıyor.Ya ben? Yok işte, olmuyor, zihnim bütün güzel anıları öğütüyor,geçmiş benim için sayısız kötü hatıradan ibaret. O yüzden sevmiyorum geriye dönmeyi. Neden geldim sanki? Açık havadayız ama nefessiz kaldım. Derin derin soluyorum iyot kokulu havayı. Rahatlatmıyor. Oysa Ankara'ya taşındığımdan beri yeniden denizi görmek, martıların sesini duymak, iyot kokusunu içime çekmek, vapur düdüklerinin sesini dinlemek, mutlu olmama yeterdi. Geçmişin kalın duvarı