Rabat, silahşor olarak nitelendirilen dört karakterin birbirleri ve toplum ile ilişkileri üzerinden bir yanıyla Dersim'de 1938 öncesi yaşamı anlatırken, onların torunlarının hikâyeleri ile de bugünü işliyor. Nil ve Seyyah isimli iki karakterin birbirleri ile iletişiminde bir düğümü, gizli kalmış bir tarihi adım adım çözerken, dünden bugüne bazen rüyalar, bazen mesajlar, bazen ise kitap sayfaları ile yol sürüyor. Rabat'ın sayfalarında, Dersim topraklarına asker postallarının girmeye başlaması ile altüs

Celladın salladığı süngü amacı ıskalayınca, bir daha hiç kapanmayacak o yaradan bir hayat ağacı cana gelmiş. O yaradan armağan bir hayata doğmanın şaşkınlığında kaç diyara yol düşürmüş, kaç uğrakta durak vermişse dinmemiştir ağrısı. Dinmemiştir dönüp yaralandığı yere gitme isteği. Bir takma isme saklanmış bir ömür, bir ömre sığmayan iç uğultular, hâlâ yolunu aramakta dönüp hayata armağan edildiği yere gidebilmek için. Bütün batıya da sığmayan bir sürgünün yurduna dönme özlemidir yazılanlar. O yaranın hürmet

Şair olmadan önce dünyayı sırtlarında taşıdıklarına aldırmıyorlardı. Kaç yüz yılı devirdiklerinden habersizdiler. Günün birinde dayanacak yer bulamayınca, kalemlerine abandılar. Rüzgâr her yönden aynı esiyordu onlara. Yağmurların güneş yüzünden olduğunu anlamakta gecikmediler. Anlaşılmayana öfkeli, anlamayana düşman kesildiler. Bihaber olanları haberdar etmeyi ilke edindiler. Yazgıları aynı felekten besleniyordu. Dünyanın kaç bucak olduğuna güldüler. Gel zaman git zaman, biri diğeriyle, diğeri de öbür