Umut Karıncaları Bazense Duygu çok inatçıdır İnat bir hıçkırık Durmaz içindekilerin Umuda düğümlüdür Dinmez o sızın Yer bitirir seni Toprağının karıncaları Çözemezsin Karışık bağlandı düğümün İnceden iplere Bazen Ruhunun ölümü olursun Kendi çözülmeyenin İnat bu duygu Hiç bitmeyen hıçkırıkların Durmaz içindekilerin Yer bitirir seni Toprağın, karıncaların...

İçimdeki o deli şey! Bak işte aynı kuş.! Tanıdın mı onu? Kanadında özgürlük getirmişti sana; Gagasında, çiğli bir karanfil... Eline kondu mu sonra? Bak işte aynı kuş; aynı duygu... o! Tanıdınız değil mi? O duyguyu. Hatta yaşamış da olabilirsiniz! ?Bunları yazarken kimden mi esinlendim?" diye sorabilirsiniz.. çok haklısınız. O saklı bana kalsın... ama belki de sizden! İçinizdeki saklıları kurcaladığım için bana kızmadınız değil mi? Nasıl gidiyor hayat, diye sordu dostça Eh işte, dedim sesimi kısara