Süleyman Çelebi’nin 1409 yılında nazmettiği Vesiletü’n-Necat, yani Mevlid-i Şerif, şüphesiz ölmez bir millî eser, dinî bir abide. Bugüne kadar İslam Peygamberi’ni anlatan şiirsel birçok metin kaleme alınmış olmasına rağmen hiçbiri, şair ruhun kanatları altında bestelenen bir zamansızlık şarkısı Kurtuluş Vesilesi kadar ünlenmedi. Bu çalışmada, Türkçenin seyrisülûkunu takip edecek, geçmişle şimdi arasında kurulan köprüyü görecek, halk Müslümanlığının arkeolojisini anlayacak, kolektif zekânın nasıl anonim bir

Osmanlı tarihinin sessize aldığı kişilerin başında hiç kuşku yok ki Sultan Cem gelir. Onun 1459 yılında Edirne Sarayı’nda başlayan hayatı, 1495 senesinde Napoli’deki Castel Capuano’da son bulur. Fatih’in üçüncü oğlu, 36 yıllık yaşamının on üç yılını gurbette geçirir. Cemal Kafadar’ın deyimiyle bu zor zamanlar boyunca, bir siyasî koz, manevra unsuru, hatta meta olarak kullanıldığının bilincinde olan Cem, Hristiyan “evsahipleri”nin emellerine alet olmamak için asil bir mücadele vermiş ve bahtsızlığını bütün

Bugünün Rüzgârında Türkiye, içinde tarih, edebiyat, şiir, müzik mimari ve tasavvufun yer aldığı politik yazılardan mürekkep. Aslında mesele memleket olunca dönüp dolaşıp aynı hikâyeleri, benzer sesleri duyuyoruz. Yahya Kemal’in tabiriyle ‘imtidad’da, yani zamanın yekpare bir şekilde uzayıp gittiği saatlerde gibiyiz.İki kapak arasına girmiş bu makaleler, ülke gündemiyle ilgili ama sadece o âna has değil, ‘kendi hâlinde’ kronolojik bir anlatıya sahip. Türkiye günlüğünde Evliya Çelebi’den Tanpınar’a, Şeyh Bedr

Osmanlı İmparatorluğu'na baktığımızda günümüzün ‘malzeme'si olan bazı olayların ya da şahısların hâlâ konuştuğunu görürüz, Şeyh Bedreddin gibi. Onun devrimci paranteze alınması ‘romantik komünist' Nâzım Hikmet'in 1936'da yazdığı Simavne Kadısı Oğlu Şeyh Bedreddin Destanı'yla başlar ve bu kurgu, gerçeğin yerine geçer, Bedreddin Mahmud, ‘çözülemeyen bir tarih problemi'ne dönüşür. Samet Altıntaş, tarihin yanlış tarafına düşen Rumeli çocuğu Şeyh Bedreddin'i, Seyyid Hüseyin Ahlatî'nin müridini, Musa Çelebi'nin k

İstanbul Boğazı... İçinden deniz geçen şehrin gerdanı... Orada mazinin diriltici saflığı, gökyüzü kadar parlak değil mi? Burada hayat bulmuş öyküler, uyku değil hâlâ görülen bir rüya. Bu yüzden ara ara zamanın perdesini sıyırıp; karşımıza çıkan dejavular, hakikat denizinde seyahat etmemizi sağlayan sessiz gemi'ler aslında. Belleğimizin ardiyelerinde asılı duran levhalar, kalbi ılıyan hemen herkesi aydınlığa; ama en çok da hüznümüzün mayasına yönlendiriyor. Ol sebepten kurmaca ile gerçeğin tahterevallisind

Şeyh-ül Müverrihin Halil İnalcık, Bursa, bu memleketin tarihidir, temelidir. Bunda hiç mübalağa yok. Eğer Anadolu yarımadasındaysak, burada oturuyorsak, Bursa'dan başlıyor her şey. 1324-26 yılları arasında Osmanlı Devleti'nin merkezi oldu. Eski Prusa, beyliğin ilk kıymetli merkezi olmuştur. Bursa, hiçbir zaman Osmanlı İmparatorluğu'nun payitahtı olmaktan geri kalmadı. Bunu bilhassa belirtmek isterim. diye konuşurken aslında Osmanlı'nın Bursa'ya düşülmüş dipnotlar olduğunu hatırlatmıyor mu? Medeniyet coğrafy