Bazen kendi sırlarını dahi yok sayıp unutmak gerekir mi? Ya peki, unutabilme becerisi, unutkanlık yetersizliğine dönüşürse ne olur? Sırları insanın çevresinde bir süzgeç oluşturur; bakışlarını, kokusunu değiştirir. İnsan kendini o süzgeçten geçirmeden dünyayla ilişki kuramaz hale gelir. Kimsenin anlam veremediği bakışlar, cevaplar, kararlar ortaya çıkar. Başkasının sırrını saklamak ne kadar yüceltilirse, kendi sırrını saklamak o kadar yorar insanı. Silse silinemez, yok saysa o da olmaz, insafsızca siner h

Kişi kendisi için yola çıkar. Yol, yaban ve özgürdür. Yola çıkan için dünün, bugünün veya yarının bir önemi yoktur. Yola çıkan umudu takip eder. Karanlık çökse de bilir ki; doğan güneşle birlikte bir günebakan gibi ışığa ve umuda dönecektir yüzünü. Dinlenirkenhayalleri uykuya yatar, yürüdükçe hayalleri peşinden gelir. Yolcu için doğada gördüğü yaşam sevinci ve mücadelesi, çiçeğin taşların arasından kafasını ışığa doğru uzatmaya çabalaması gibi umut ve hayali ifade eder. Kadim Likya topraklarının havasın