Ben bu şehri çok sevdim; tarihi fısıldayan sokaklarını, evlerini kendime yakın buldum. Manevi bir çekim merkezi olduğunu hissettiğim Ağca Mescid’i, Yağ Camii’ni, mimarının son eseri olan Hasan Ağa Camii’ni... Ziya Paşa felsefesini, dev saat kulesini ve kebabını, şalgamını, simidini... Pamuk ve karpuz tarlalarını; portakal ve nar bahçelerini... Öyle ya binlerce yıldır insan seli akıyor, yine de garibana uzanıyordu Çukurova’nın şefkatli eli. Misis’te ölümsüzlük otunu aradım, Lokman Hekim’e rüyamda çiçekl

Tek bir akide şekeri bile çocukları gülümsetiyorsa, dünyada iyilik ve mutluluk inşa etmek aslında ne kadar kolay. Bir çocuk, babasının geçmişini dinlerken güneş usul usul dağların arkasına yaslanır, göçmen kuşlar gölün kıyısında mola verir ve sonra uzaklara göçer. Bir adam ısrarla hakkını ararken bir nehir yatağının kıyısında değirmen taşı yosun tutar. Geçmişin odaları, avlusundaki meyve ağaçları çağırır genç kadını. Garip, çöpten topladığı küflü ekmeği köpeğiyle paylaşır. Kalpten gazi olanlar bir türlü yer

Merhamet sessiz fakat dünyayı değiştirebilecek kadar güçlüdür... Yağmurlu, soğuk bir günde pencere kenarına sığınan tekir kedi, patileriyle kapıyı çalarcasına cama tıklıyor. Sesinde miyavlamanın en naif tınısı, beyaz bıyıklarla süslü yüzünde gülümsemeye benzer bir ifade. Her haliyle sanki sevilmek için var edilmiş. Belli ki o sevimli patiler, insan kalbine bir çağrıda bulunuyor, merhamet başta olmak üzere iyilik hislerini uyandırarak, yürekleri ısıtıyor. Belki de bu yüzden insan ruhuna iyi geliyor. İnsanı