Kim derdi ki uzayın derinliklerinde rengârenk bir ormana karşı çay içeceğiz? Bu orman, hem renkli hem sihirli. Onu böylesine güzel yapan; tohumları toplayan, serpen eller, yeşermesini izleyen gözler ve ormanı büyüten kalpler... İçinde saydam, simli sarmaşıklar, gülen gelincikler, içine bir orkestra sığabilecek uzay sekoyaları ve her derde deva binbir diken, kök ve yaprak var. İşte tüm bunların nasıl bir araya geldiğinin cevabı da, Ilgım Veryeri Alaca'nın yazıp resimlediği Uzaydaki Renkli Orman kitabın

Sesler, kokular, hayat ve sanat Ilgım Veryeri Alaca'dan çocukluğuna dair bir kış gecesi anısının şiirsel ve resimsel anlatımı. Karakış, sobanın üstünde kaynayan ıhlamurun kokusu, gece, karanlık, sesler, kokular... Unutulmaz bir günün, unutulmaz kitabı... Tül perdeleri aralayarak baktım ama kimseyi göremedim. Ses, eriyen bir dondurma gibi sokak lambalarının ışığında yavaş yavaş kayboldu. Bembeyaz bir kağıt alsam, seslerin resmini yapabilir miyim? Sizin de hatırladığınız bir kış, yaz, bahar gecesi anınız var