gecenin bir vaktiydi ben yıldızlarla arkadaş oldum uzattım ellerimi sonsuzluğa yaşamı yakaladım... üfleyip söndürdüm etrafımdaki tüm ışıkları soyundum... çıplağım... eskileri unuttur yeni günahlar yaz haneme...

Beynim büyümekte sürekli, kafama sığmamakta... Ruhum bitmeyen kargaşayla dinmeyen isyanıyla almış başını gitmekte; Kaf Dağı'nın arkasına gizlenmiş sadece masallarda adı geçen hiç kimsenin gidemediği, gidenin dönmediği, sevdanın yüreğe ağır gelmediği, vuslatın imkânsız olmadığı, tüm seslerin, tüm nefeslerin birbirine karıştığı, gözle görülenin yürekle de hissedildiği, hep merak edilen, hep var olması dilenen çok uzak o efsunlu diyara...