Elinizde tuttuğunuz derlemede, modern mührünü vurmuş yönetmenlerden Ingmar Bergman’ın en kalıcı eserlerinden ikisinin, 1957 yapımı Yaban Çilekleri ile 1961 yapımı Aynadaki Gibi’nin senaryo metinlerini bir araya getiriyoruz. Her ikisi de kabaca yirmi dört saat gibi kısa bir zaman dilimi içinde geçen, ilkinde ölümün kıyısında arayış içindeki bir profesörün, ikincisindeyse bir ailenin trajik serüvenini tüm girdaplarıyla sergileyen bu filmler, bizleri diyalogları ve yönetmenin notlarıyla bir okuma serüvenine da

"Filmlerimdeki ritim masa başında senaryodan doğar, kamera karşısında da yaşamaya başlar. Her tür doğaçlama bana yabancıdır. Eğer çabuk karar vermeye zorlanırsam ter içinde kalır ve korkudan kaskatı kesilirim. Film çekimi benim için ayrıntılı planlanmış bir yanılsamadır; yaşadıkça bana daha da aldatıcı görünen bir gerçeğin yanılsaması. Film, belge olduğu zamanın dışında bir düştür. Bundan dolayı Tarkovski sinema yönetmenlerinin en büyüğüdür. O, düşsel mekânlarda bir uyurgezerin güveniyle hareket eder, hiç a

... Benim önceden kestiremediğim, dönüp geçmişe bakmanın kimi zaman ölümcül ve insana acı veren bir hale dönüşebileceğiydi. Ölümcül ve acı veren oldukça abartılmış gibi gelebilir, ama yaşadıklarımı anlatmak için bulabildiğim en iyi iki sözcük. Sofi: Bizler çocukken bir şey biriktiririz, sonraları yitirip yok ettiğimiz bir şey. Buna ruh denir öyle değil mi? (Arka Kapak)