Samanci di salên 90î de dest bi nivîsandinê kiribû û yekem kitêba wê bi tirkî 1993yan çap bû. Bi çîrokan dest bi nivîsandinê kir û ligel wê roman jî nivîsandin. Heta niha çîrok û roman bi hev re gelek berhemên wê çap bûn. 2015an yekem berhema wê ya bi kurdî ku çîrok bû Ew jin û mêrê bi maskê hate çapkirin. Samanci vêga jî bi romanekê derdikeve pêşberî xwendevanan: Mîrzayê Reben. Ji romanê Tenêtî û valahî wek ajalekî têrnexwar di dilê wî de diçêriya... Pirrcaran xwe wek mirovekî bêhît dinirxand, ji ber vê

Siz hiç oyun oynarken arkadaşınızın parçalanan ciğeriyle baş başa kaldınız mı? O parçalanmış bedeni, herhangi bir olay gibi düşünüp yaşamınızı sürdürmeye çalıştınız mı? Anılarınızı, kökeninizi mecburiyetten bırakıp bir bilinmeze gittiniz mi? Dağları, tepeleri, toprağı ev bilirken apartman boşluklarına sıkıştınız mı? Kimliğinizi haykırmak isterken, ölmemek için isyanınızı bastırdınız mı? Türkiye'nin bilinen ama ne kadar yazılsa ne kadar anlatılsa hep eksik kalan hikâyesinin romanı Koca Karınlı Kent. Sis! Kay

?Fırat'ın sularında boğulan Gönül... Urfa'nın orta yerinde babasının bıçak darbeleriyle ölen kız çocuğu Sevgi... Kısas köyünde traktörün altına atılan Rabia... Mardin'de, ?namus' adına karnında 5 aylık bebeği, recm edilerek, yani taşlanarak öldürülen Şemse... Aile meclisi kararıyla Bitlis'ten İstanbul'a varan ölüm fermanını yüklenmiş Güldünya... Sabah akşam şiddet gördüğü kocasından korunmak için yaptığı başvurulara yanıt alamayan ve mosmor gözleriyle ölümünden sonra bile ülke gerçeklerini anımsatan Ayşe Pa

Suzan Samanci êdî bi kurdî dinivîse Yekem berhema çîrokan a Suzan Samanci ku bi zimanê kurdî nivîsandiye bi navê Ew jin û mêrê bi maske di nav weşanên Avesta de derket. Suzan Samanci di destpêka salên 90î de dest bi nivîsandina çîrokan kir. Çîrokên zimanê wan tirkî lê bi naveroka xwe kurd û kurdistanî... Di yekem kitêba xwe ya ku deng dabû Reçine Kokuyordu Hêlin de atmosfera salên 90î pir xweş nîşan dida û şahidiyeke baş li dema xwe dikir. Di salên destpêkê yên Avesta de wergera kurdî ya eynî kitêbê bi n

Kitapları Almanca, Flamanca, İspanyolca, İtalyanca ve İsveççe ve Kürtçe'ye çevrilen Suzan Samancı edebiyatımızda yer etmiş önemli yazarlardan biri. Düzenli olarak gazetelerde köşe yazarlığı da yapan yazarın yeni romanı Halepçe'den Gelen Sevgili, Halepçe katliamı ile açılıyor. Romanın aslında dingin atmosferinde, geleneksellik ile çağdaşlık arasında sıkışıp kalmış yaralı bilinçleri, savruluşları, yabancılaşmayı, sürgünlükleri, düşkırıklıklarını, sevginin sınır tanımazlığını konu ediyor. Yöresinin büyülü

Suzan Samancı öykülerinde atmosfer yaratmada, çevre ve mekân kullanımında o kadar başarılıdır ki, yazdıkları kurgu olmasına rağmen okurda bir gerçeklik duygusu yaratır. Ve bu duygu o kadar güçlüdür ki, yakılan evler, boşaltılan köyler, sokak ortasında infazlar karşısında adeta taraf olmanızı da zorunlu kılar. Samancı, korku, şiddet, kuşku, işkence gibi insanlık dışı eylemler ile savaş, gerilla, terör, itirafçı, Newroz gibi kavramları haber bültenlerinin griliğinden sıyırıp edebiyatın yeşiline sararak bir n

Suskunluk değil, susturulmuşluk. Ölüm değil, cinayet. Yıllarca korku dolu bir hapishaneye çevrilmiş koca bir bölge. Bölgedekiler için hayat demek, korkmak demek. Dünyanın "öteki" yanı. Ülkenin "öteki" yanı. Ablukaya alınmış bir halk. Kâbus gibi bir gerçeğin; hep uzaktan bakılmış, hep görmezlikten gelinmiş bir kabusun anlatımı... Suzan Samancı korkunun manifestosunu yazıyor bu kitapta. O korkunç yıllara dair bir mideye yumruk hikâyesi Korkunun Irmağında. Vicdanın terk edildiği bir coğrafyanın, gerçek kada

Çoğu zaman insanından, özlemlerinden, gerçeklerinden, tatları ve renklerinden bağımsız tartışılan bir coğrafyaya ısrarla başka bir pencereden bakan sımsıcak öyküler. Daha önce yayınlanan öykü ve romanlarıyla hem Türkiyede hem de yurtdışında sevilen kalemlerden birisi haline gelen Suzan Samancı, Reçine Kokuyordu Hêlînde on beş hikaye ile Oralardaki hayatın seslerini, gündelik olanın sarsıcılığıyla aktarıyor.

Dema ku taritiye kuçe dadigirtin, heyv li çardehe bu. Pihin li deriyan diketin. Luleyen tifingan diçirusin. Xirexir, gef! Bave min di quncike xwe de bi tizbiya xwe selawat didan, weki peyruken şeve ji hev belav bu li hewşe. Diya min xwe diavet ser me. Ew girinen ku olan didan. Behna benzine, şemala agir ber bi asiman ve hildikşiya. Mejiye min tevizi. Ez ketim nav taritiya bireke kur. Ew kilera kufniki. Merşiken hewi. Bi rojan di valahiye da çikiyan awiren min. Min serexwe li diwaren gewr xist. Tu kesi nebih