Yağmur taneleri, bulutlara ihanet edercesine süzüldü. Sevgi, yaşatmak isterken öldürdü. Arya Çilen, kaçmak isterken kendine yenik düştü. Yankı Urağan, kendi yarattığı cehennemde pişmanlığıyla kavruldu. Yaşam Ağacı, zorluklara göğüs gerenlerin hikâyesine tanıklık edecek ve nice masallar anlatıp sevgiyi ölüm uykusuna gömecek ağacın adıydı... Sevgi, çağın içinde kayboldu. Ölüm ise sevginin adı oldu. Yankı Urağan ateşti, Arya Çilen ise bile bile ateşe koşan kız. İkisi de bu yüzden yanmaya mahkûmdu. Çilen ile ba

Bir sokak ortasında, kırık bir sokak lambası eşliğin de sarıp sarmaladım onu. Onun çıkmaz sokağında Onunla yanmaya geldim. Ben Ateş, ruhunu bu satırlarda bırakan Çoban Yıldızı değil! Adım Ateş, şiir gibi bir adamın ellerine tutunarak sonsuzluğu yazan cesur kız. Ben Ateş, bir ateşin ortasında tek başına yanan Çoban Yıldızı değil! Adım Ateş, bir adamın yüreğinde kül olmaya ant içmiş güneş gözlü kız. Ben Ateş, bir adamın sevgisizliğine sarılıp sevgisizlikle büyüyen Çoban Yıldızı değil.' Adım Ateş, bir ad

KARANLIKTAN KORKAN KIZA KARANLIĞI SEVDİREN ADAMIN HİKAYESİ... Genç kız karanlıktan korkardı. Gözlerini kapatınca huzura erişirdi. Bu da karanlık değil miydi? İşte o Savaş Atan'ın karanlığına sığınmış bir mahkûmdu. Onunla bütündü ve onunla mutluydu. Mira Sancaktar, kendisini ihanetiyle küçülten adama aşıktı. İşte intikamın aşka dönüştüğü hikaye burada başlıyordu. Bu sefer hikâyeyi kaybedenler yazmıştı... Umut etmek de bir nevi intihardı. Savaş Atan ise umuda fısıldayan adamdı. İşte genç kızın intihar sebebi