“Onu öldürmüşlerdi, konağın en üst kattaki odasında üç ay boyunca tıkırtısı durmak bilmeyen daktilosunu ayaklarıyla çiğneyerek anısını yok ettiklerini sanmışlardı, yazdığı kâğıtları yırtmışlar, bahçede bir ateş yakıp hepsini içine atmışlardı; ama tıpkı insanın bedenine yerleşip de, tam hastalığın kökü kazındı sanırken geri dönen bir virüs gibi, Jacinto Solana’nın kaçak sözleri, bitip tükenmez yazısı da yirmi iki yıl sonra yeniden ortaya çıkıyordu, hem de Minaya’nın tahmin ettiğine göre, tam da isteyeceği ye

Amerikalı insan hakları aktivisti Martin Luther King’i 1968 yılında Memphis’deki Lorraine Motel’de öldüren James Earl Ray, yakalanmadan önce Lizbon’da Angola pasaportuyla on gün geçirmişti. Antonio Muñoz Molina da 1980’lerde, aynı şehirde, bir yazar olarak başarısını muştulayan ilk romanını yazdı. Yıllar sonra, Molina katilin bu on gününü, FBI’ın halka açtığı belgelerin verdiği esinle yeniden kurgularken, Lizbon’daki kendi anıları da su yüzüne çıkar ve romanda bu büyülü kent, yazar ve katil, yer değişt

İspanyol yazar Antonio Muñoz Molina, bu kez güçlü bir psikolojik gerilim romanıyla buluşturuyor okurunu. Lizbon'daki yeni evinin hazırlıklarını tamamlayan Bruno, karısıyla tekrar bir araya gelmeyi dört gözle beklemektedir. Kendilerinin de tanık olduğu 11 Eylül'ün silinmez anısının damgasını vurduğu New York'taki hayatları geride kalmıştır. Karısı Cecilia, bir bilim insanıdır; belleği ve korkuyu yöneten sinirsel mekanizmalar hakkındaki projesini Lizbon'a nakletmeye çalışırken Bruno o kente önceden gelmiş, or

Bu kentte artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!.. Bir suçun etrafında dönüyor olaylar. Küçük bir kızın bir cinayete kurban gitmesinin ardından bir müfettiş peşine düşüyor katilin. Bu vahşeti yaşadıktan, bu vahşeti yaşattıktan sonra aynı kalacak, sıradan bakacak hiçbir göz yoktur diye düşünüyor müfettiş. Ve yüzlerde, gözlerde, tüm kentte arıyor onu. Ama İspanyol edebiyatının son dönem en önemli isimlerinden biri olan Antonio Munoz Molina´nın Dolunay adlı romanı bu polisiye örgüyle sınırlı değil elbette,

Yazar olma hayalleri kuran genç bir İspanyol, 1979 yılının sonbaharında İspanyol ordusunda zorunlu askerlik hizmetine başlar. Gideceği yer Bask bölgesidir. Bu bölgedeki milliyetçilik hareketinin ve ETA´nın en etkin olduğu dönemdir. Yoksulluk ve diktatörlük yıllarının sonrasındaki arkaik ordu düzeninde, kimliklerini ve neredeyse insan olma koşullarını unutmaları istenir askerlerden. Kışlanın duvarlarında hâlâ General Franko´nun portreleri, propaganda afişleri ve vasiyeti asılıdır. Antonio Muñoz Molina´nın

Sefarad suçlananların,sürülenlerin,günlük hayatlarından, evlerinden, topraklanndan kovulanların ve bulundukları yer neresi olursa olsun hep yabancı olanların vatanı. Anıların, köklerin yurdu, yitirilmiş ve asla bulunamamış, daima ve yalnızca sürgünde, uzaklarda, yoklukla düşlenmiş vatan. Çağdaş ispanyol edebiyatının en büyük isimlerinden Antonio Mufloz Molina´nm yüreğe isleyen gür sesinin içinden, Auschwitz´e giden trendeki Primo Levi´nin, Franz Kafka ve Milena Jesenska´nın, Wüli Münzcnberg, Evgenia Ginzbu

Franco sonrası İspanyol edebiyatının en parlak yazarlarından biri olan Anonio Munoz Molina`nın Eleştiri Ödülü (Premio de la Critica) ile Ulusal Edebiyat Ödülünü (Premio Nacional de Literatura) alan, bir blues kadar acılı, insan ruhunun derinliklerinde dolaşan ve anlatacak bir şeyi olan romanı... Madrid`in bir barında, bir sohbet sırasında, eski bir caz müzisyeni, bir sanat eseri dolandırıcılığına karışmış Lucrecia adlı gizemli bir kadınla yaşadığı bir aşk serüvenini anlatır. Madrid, San Sebastian ve öykün