“Roman yazma planını kafamdan tamamen çıkarıp atmış olduğum için, ev sahibime bana yaşayacak iki yıl armağan ettiği için teşekkür ettim. Bir kitap yazmanın bu kadar uzun sürdüğünü duymak onu şaşırttı. “İki yıl ha!” dedi kaygılı bir ifadeyle. İki yıl içinde dünyanın çehresi üç kez değişmiş, orası burası gerdirilmiş olur. Siz dünyanın çehresini betimlerken o tümüyle yok olmuş olur. Tanrım ne korkunç bir düşünce.” Pencerenin Ardındaki Tanrı’da Krüger, akıp giden zamanın acımasızlığıyla dünyanın kayıtsızlığı

... küçük, sıradan ve önemsiz bir dönüm noktası... insanı Papa yapabiliyor. Ya da başbakan. Ya da, bu romanın anlatıcısı gibi, `manzara ressamı` bir Alman. Güney Fransa`da dört mevsimin resmini yapmayı kafasına koymuş, bunun için de bir kuleye çekilmiş. Bir fildişi kule değil, ama gene de rahat çalışabileceği bir yer. Ta ki nelere neden olabileceği önceden kestirilemeyen, rastlantı da denilebilecek bir dönüm noktası, onu bir bara götürene dek. Yanında oturan bir Alman çiftin konuşmalarına ister istemez tanı