“Müslümanların Tanzimat ile cumhuriyet arası yaşanan modernleşme dönemini büyük sancılarla geçirdiği, ümmetin en acı, en uzun ve bir o kadar da fikri bunalıma maruz kaldığı, tartışmadan uzaktır. 19 yüzyılın ortalarından itibaren başlayan ve 21 yüzyılda da devam etmekte olan bu buhran dönemi, hakiki anlamda üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir dönemdir. 21 yüzyılda konuşulan, tartışılan, üzerinde uzun soluklu çatışmaların yaşandığı fakat bir türlü bir çözüme de kavuşmayan her ne varsa, geçmiş yüz elli y

“II. Meşrutiyetin ilanıyla birlikte İttihatçılar yeni düzenin sahibidir ve bu düzenin Müslüman ahali nazarında meşrulaştırılması için ortaya bazı kavramlar atarlar ve bu kavramları ulema sınıfının kucağına bırakırlar. Bu kavramların en çok tartışılan ve konuşulanları, meşveret, hürriyet, müsavat-eşitlik, uhuvvet, içtihad, hamiyeti milliye, Kanuni Esasi’dir. İttihatçıların bu kavramları ulemanın yeniden yorumlaması için ortaya atmaları ve ulema sınıfının kavramları ele alarak tamamen siyasi içeriklerle doldu

“Tanzimat’la başlayan Osmanlı modernleşmesinin önemli bir eşiği II. Meşrutiyet’le aşılmıştır. Gelen yönetim de asla şeriatın kisvesine bürünmeyecek ve büründürülmeyecektir. Meşruti idareyi ve Kanun-i Esasi’yi Şeriat-ı İslamiye ile paralel değerlendirmek o dönemde yapılabilecek en sakıncalı sentezlerden biri değil de nedir?Elmalılı Hamdi Efendi’nin bu sentezinden yaklaşık yüz yıl sonra “Müslüman Münevverler” de bu kez, İslam-demokrasi, İslam-Milliyetçilik hatta İslam ve laikliğin birbirine zıt olmayan sistem