Yirminci yüzyılın en önemli eleştirel pedagoji kuramcılarından ve filozoflarından biri olan Brezilyalı eğitimci Paulo Freire, bir kez daha otorite ve kadercilik karşısında sessiz kalmayı reddediyor. Ölümünden önce kaleme aldığı bu son eser, eğitimin, kişinin benliğini inşasındaki rolünü politik-pedagojik bağlamda ele alarak okuyucuya derinden ve doğrudan seslendiği "Pedagojik Mektuplar" dizisinden oluşuyor. Dünyadaki rolümüzü küçümseyen mekanikçi pratikleri ve neoliberal söylemleri öfke potasında erit

Ezilenlerin Pedagojisi, Özgürlüğün Pedagojisi ve Kültür İşçileri Olarak Öğretmenler gibi eserleriyle eğitim yazınına damgasını vuran Paulo Freire, Umudun Pedagojisi’nde bir eğitimci olarak kendi serüvenine ve başyapıtı olarak kabul edilen Ezilenlerin Pedagojisi’nin yazılış sürecine odaklanıyor. Avukatlık mesleğini bırakıp bir eğitimci olmaya karar vermesiyle başlayan ve Brezilya’nın içinden geçtiği politik çalkantılarla birlikte Şili ve İsviçre gibi ülkelerde bir göçmen olarak devam eden mesleki yaşamını

Bu kitapta Freire'nin biri Ezilenlerin Pedagojisi'nden önce diğeri sonra yazdığı iki makalesi yer alıyor: Özgürlük Pratiği Olarak Eğitim ile Verme mi İletişim mi? İlk makalede Freire, eğitim denmeyi hak eden bir eğitimin, evcilleştirmeye, kitleleştirmeye nasıl karşıt olduğunu Brezilya ve Şili'deki deneyimlerinden örneklerle ortaya koyuyor. Bu sadece pratikten örneklerle desteklenmiş teorik bir açıklama değil. Tam tersine, Brezilya tarihinde sınıfların ve diğer eşitsizliklerin şekillenişi zemininde, demokrat

Eğitim alanında yirminci yüzyılın en etkili düşünürlerinden biri olan Brezilyalı pedagog Paulo Freire, Kültür İşçileri Olarak Öğretmenler'de, yaşamı boyunca edindiği tecrübelerden çıkardığı dersleri öğretmenlerle ve öğretmen adaylarıyla paylaşıyor. Kültür İşçileri Olarak Öğretmenler ile yine Yordam Kitap tarafından yayımlanan Özgürlüğün Pedagojisi, Freire'nin bir eğitimci ve sosyal kuramcı olarak teori ile pratiği harmanladığı ve eğitim anlayışını somut örneklerden yola çıkarak en net şekilde ortaya koyduğu

Eleştirel pedagojinin önde gelen ismi Paulo Freire'nin Özgürlüğün Pedagojisi adlı yapıtı, onun son çalışmalarından biri. Kitaba bir giriş metni de sunan eğitim kuramcısı Stanley Aronowitz'in sözleriyle, 1996 tarihli bu önemli eseri "Freire'nin son sözleri" olarak okumak mümkün. Öte yandan Özgürlüğün Pedagojisi ünlü düşünürün son kitaplarından biri olsa da, iki nedenle belki de ilk okunması gereken eseri olarak öne çıkıyor. Birincisi, Freire'nin Harvard Üniversitesi'nde vereceği ders için kaleme aldığı Özgü

İÇERİK TANITIM Paulo Freire hayatını ezilenlerin eğitimine, özellikle de okuma yazma bilmeyen yetişkinlerin eğitimine adamış bir eğitimci. Ezilenlerin Pedagojisi'nde ise sadece belli eğitim merkezlerinde uygulanacak alternatif bir pedagoji değil, amaçları kadar kullandığı araçlar da özgürlükçü olan bir özgürleşme siyaseti öneriyor. Ona göre, siyaset, kelimenin en geniş anlamıyla bir eğitim süreci çünkü. Freire öncelikle "bankacı eğitim modeli"ni reddeder. Bu modelde öğrenciler (ya da ezilenler), üzerlerine

Ben her zaman eğitimciyi, yalnızca öğrencilerin gördüğü eğitimin kalitesini arttırması açısından değil, aynı zamanda da demokratik toplumun temelini oluşturan muhalefetin kamusal zenginliği olarak gördüm. -Henry A. Giroux- Vatandaş bugün ülkenin bütününde basit bir tüketiciden ibaret sayılmaktadır. Dünya da kocaman bir süpermarket olarak görülmektedir. Günümüz ABD'sinde nasıl herşey alınır satılır kılınıyorsa; okullar ve hatta öğrenciler de -herşeyi almaya hazır müşteriler gibi görülerek - okullarda ken

Paulo Freire ve Donaldo Macedo, bizi okuma-yazma bunalımını yeniden değerlendirmeye çağırıyorlar. Onlar okuma-yazmayı yalnız kazanılacak teknik bir beceri olarak değil; bir kültürel siyasa biçimi olarak görüyorlar. Okuma-yazmaya, insanları ya güçlendiren ya da güçsüzleştiren bir uygulamalar dizisi olarak bakılıyor. Böylelikle okuma-yazma, var olan toplumsal biçimlenimleri yeniden mi üretiyor, yoksa demokratik değişimi yükselten bir kültürel uygulamalar dizisi olarak mı hizmet ediyor? Okuryazarlık: S