Hatalarımızdan ders alırız ya da en azından başkaları ders alır. Hakikate veda ederek, 'İktidar'a karşılıksız bir armağan vermekle kalmaz, büyük ölçüde insanın yanılsama ve büyüye karşı elindeki yegâne özgürleşme şansından yani gerçekçilikten vazgeçmiş oluruz. Kıta felsefesi geleneği içinde gerçekçiliğe dönüş çağrısını ilk yapanlardan İtalyan felsefeci Maurizio Ferraris'in bu çalışması postmodernizmin özgürleştirici amaçlarla çıktığı yolun bugün içinde bulunduğumuz itaat düzenine nasıl vardığını Nietzsche'

İmgelem üzerine kaleme aldığı araştırmasına basit bir soruyla başlıyor Ferraris. Zihinde bir imge tasarlandığı zaman aslında insan anlağında olup biten nedir? İnsan düşüncesinin izini sürmek diye tanımladığı bu soruşturma, anımsama tekniklerinden temsil biçimlerine dek uzanan bir bütün içinde irdeleniyor. Duyulur olan ve entelekt, estetik ve mantık, gösteren ve gösterilen kavramları etrafında imgeleme yetisinin ve imgenin nasıl biçimlendiğini tanımlıyor Ferraris. Temsil kavramını vücuda getiren bir duyu, iz