Artık geriye dönüşümüz yoktu. Yeni yaşam alanları bulma­mız gerekliydi. Dünya, bizim için bilinen bir yerdi. Her yıkımdan sonra, uzaya yolladığımız suçlu atalarımı­zın sürgün yeriydi. Beyinlerindeki tüm aktif bilgiler silin­miş ve bir çocuk belleğiyle salın­mıştı Dünya gezegenine. Dün­ya'ya geldiklerinde insan görünümünde bir hayvandan farklı değildiler.

Tanrı, cenneti de cehennemi de insanların ayakları dibine sermiş; Özgür iradenle hadi yap seçimini, sana bu hakkı tanıyorum; ister cennet yap dünyanı, ister cehennem. demişti. Sevgiydi cennetin anahtarı. Onsuz güzelliklerin de mutlulukların da kapıları hep kilitliydi. Sevmesini de sevilmesini de iyi bilmeliydi insan. Yoksa neye yarardı adına yaşam dedikleri bu sıkıntılı koşuşturmaca. Sevmesini bileceksin ki sevilebilesin. Şöyle için kaynaya kaynaya sarılacaksın tüm sevdiklerine. Bırakmayacaksın ellerini. He

Yitirdiklerimi aramakla geçiyor her anım. Her anım eksiklikler, boşluklar, yalnızlıklar içinde. Nereye gitsem dolmaz, nereye baksam kanmaz yüreğim. Şimdi sen varsın yanımda. Küçücük, mini minnacık bir ateşböceği... Ve ben tüm yitirdiklerimin kokusunu Sende arıyorum.

Ulusal Kurtuluş Savaşımız, günümüze dek gelen ve sürekli devam edecek olan bir savaştır. Bu çabalar uygarlığın mutlu ışıklarını yakalayıncaya kadar sürer. Bu destan, ulusumuzun bu mutluluk pırıltılarını yakalama çabalarındaki inancın gönülden yansımasıdır. Bu destan, ulusumuzun geçmişteki sesi, geleceğe uzanan umutlarının, çabalarının bitmez tükenmez ifadesidir. Biz geçmişte yaşanmış olan acıların, gelecekteki mutluluklara temel olması gerektiğini düşünmekteyiz. Bu yüzden geçmişi geleceğe bağlayan bu kutsa