“İnsanlarla birlikte olmayı hep sevdim. Birlikte gülmeyi, söylemeyi de. Canım sıkılında sokaklara vurdum kendimi, her zaman bana gülümseyen bir yüz, sırlarını paylaşacak bir yürek buldum. Dünyanın ve yurdumun hemen her köşesine heyecanla gittim, onlarca insanın acılarına, sevinçlerine tanık oldum. Size sözcüklerle bir Türkiye haritası çizmeye çalıştım. Ne zaman bir başka ülkeye gitsem dönüşte hüngür hüngür ağlarım. Çünkü pek çok ülke dolaştım, yaşadığımız bu coğrafyanın çok renkliliğini hiçbir ülkede görem

"1996 yılının ekim ayında Fotoğraf Evi’nin düzenlediği uzun bir geziye katıldım. Küçücük bir otobüsümüz vardı. Arka tarafında da küçük bir mutfağımız. Yolculuğumuz İstanbul’da başladı Nepal’in başkenti Katmandu’da sona erdi. Her sabah bir başka kentte uyandık. Sırlarla dolu İran’dan, ortaçağ karanlığında yaşayan Pakistan’a geçtik. Hindistan benim için bir kültür şoku oldu. Yüzlerce tanrının varolduğu bu topraklardaki heykel, resim, el sanatlarıyla adeta büyülendim. Uzun süre etkisinden kurtulamadım. Katmand

"Nedir bu bendeki heyecan, yerinde duramama hali? Evet 1 Mayıs'ta gene Taksim'deyim ve hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden akıp geçiyor. Ve ben kendi kendime mırıldanıyorum: Kendi gençliğime ihanet edemem. Bunca yıldır gördüklerime, duyduklarıma ve inandıklarıma ihanet edemem. Ben gencecik bir devrimciyken, grevdeki GAMAK işçisi Şerif Aygün hemen yanıbaşımda polis kurşunuyla öldü. O günün anısına ve Şerif Aygün'e ihanet edemem. 12 Mart askeri darbesi sonrası bu ülkenin en güzel insanları po

Nereden duymuşsa duymuş adını Ebabil koymuştu, Ebabil'in bir kuş olduğunu o amca söylemişti, onu evine alan, yıkayan, koklayan amca. O küçücük bir çocuktu, eve gelen adamların hangisinin babası olduğunu hiç bilmedi, merak da etmedi, ağabeyler, amcalar eve geldiğinde sevinirdi, çünkü o zaman annesi ona gofret alması için para verip bakkala yollar, eline de bir paket ıslak mendil verip, evin önünde oturmasını sımsıkı tembihlerdi. Usta yazar Işıl Özgentürk son kitabı; Türkiş Dekameron ile okurlarına yıllar son

Rüzgâr kendi sesini duyuyor, ağaçlar kendi mırıltılarını. Masal Ana bu son masalın senin! Birilerini bul, birileri bu masalı duymalı, bilmeli. Bul birilerini! Masal Ana gökyüzüne bakıyor. Karanlık. Köşede küçük bir yıldız göz kırpıyor ona. Masal Ana toparlan biraz.Topla son gücünü, bak işte o yıldız göz kırpıyor sana, masalını ona anlat. Masal Ana, bildiği tüm masalları o gece, o küçük yıldıza bakarak anlatıyor. Küçük yıldız göz kırpıp ona gülümsüyor.

?Fırat'ın sularında boğulan Gönül... Urfa'nın orta yerinde babasının bıçak darbeleriyle ölen kız çocuğu Sevgi... Kısas köyünde traktörün altına atılan Rabia... Mardin'de, ?namus' adına karnında 5 aylık bebeği, recm edilerek, yani taşlanarak öldürülen Şemse... Aile meclisi kararıyla Bitlis'ten İstanbul'a varan ölüm fermanını yüklenmiş Güldünya... Sabah akşam şiddet gördüğü kocasından korunmak için yaptığı başvurulara yanıt alamayan ve mosmor gözleriyle ölümünden sonra bile ülke gerçeklerini anımsatan Ayşe Pa

"Moskova'yı, Leningrad'ı, Kırgızistan'ın başkenti Alma Ata'yı, hep o aşkla birlikte dolaştım, karşı koymaktan vazgeçtim, benimle birlikte otel odalarına, dağ başlarına, Sovyet kooperatiflerinin mükellef sofralarına, Nazım Hikmet'in cenazesini kaldırdıkları geniş avluya, Moskova'nın Arbat Sokağı'ndaki sanatçıların tuvallerine girmesine izin verdim. O uzun yolculuktan döndüğümde, 'Hadi bana anlat,' dedi. 'Neler yaşadın?' Galiba bu aşkın bu kadar uzun sürmesinin sırrı buydu, benim hiç durmadan hikâyeler anlatm

Ken­di­me hep şu so­ru­yu sor­dum: Onun be­ni bu den­li ıs­rar­la sev­me­si için ben ne yap­tım? Bu so­ru­nun ya­nıtını hiç­bir za­man bi­le­me­ye­ce­ği­ni dü­şü­ne­rek uzun yıl­lar son­ra ilk kez ona gü­lüm­se­dim. Se­si­mi al­çalt­tım, sa­de­ce onun du­ya­cağı ka­dar ses­siz, ku­la­ğına fısıldadım: Hiç­bir şey. Sa­de­ce, dur­dun ve hiç ses­len­me­din. bir yu­nus do­ğu­mu gör­mek is­ter­dim, bu­nu gö­ren­ler de kıskandıklarım arasında­dır. sev­di­ğim er­kek­le­rin âşık ol­duk­la­rı ka­dın­la­rı da kıs­ka

Yaşamın kıyısında kalmış insanların gerçek hikayeleri... İnsan genç olunca insanın isteyeceği her şeyi ister. Ayakkabı ister, elbise ister, gezmek ister. Ben bunları değil sadece karnımı doyurmak istiyordum. Hizmetçilik değil, onurlu bir iş yaparak karnımı doyurmak. Binlerce işsizin sokaklarda iş iş diye dolaştığı bir ülkede ilkokulu bitirebilmiş bir kız ne yapar? Hademelik, fabrika işçiliği. Çok aradım böyle işleri, sıra bir türlü bana gelmedi. Bir öyküde iş arayan birine iş bulmak kolay. Bir fabrikaya y

Küçük bir çocuk Salih. Umut dolu küçük bir çocuk. Küçük ailesiyle mutlu küçük bir çocuk. Bir gün babası küçük ailenin umutlarına can katmak için çıktı yola. Almanya'ya gitti. Küçük Salih babasını özledi her gün. Masalların içine özlemini kattı bekledi. Babaannesi anlattı o dinledi. Beklediler her gün gurbetçi babanın yollarını. Merak, endişe ve özlemle günler geçti. Bir gün haber geldi babadan. Umut yeşeriyor muydu yoksa... Küçük Karaca babasına kavuşabilecek miydi... Işıl Özgentürk akıcı ve her zaman ki s

Kör karanlıkta acemi bir yürek konak yerini arıyor. Dağların yaslı sessizliği canhıraş bir çığlıkla yırtılıyor. Bir ırmak bildiği bütün söylenceleri unutarak yatağını değiştiriyor. Melek kanatlı mavi çocuk, bodrum katının küçük penceresinden süzülerek içeri giriyor ve sedirin üstünde duran hançere ince boynunu uzatıyor. Göz alıyor hançer...

1996 yılının ekim ayında Fotoğraf Evi´nin düzenlediği uzun bir geziye katıldım. Küçücük bir otobüsümüz vardı. Arka tarafında da küçük bir mutfağımız.Yolculuğumuz İstanbul´da başladı Nepal´in başkenti Katmandu´da sona erdi. Her sabah bir başka kentte uyandık. Sırlarla dolu İran´dan, ortaçağ karanlığında yaşayan Pakistan´a geçtik. Hindistan benim için bir kültür şoku oldu. Yüzlerce tanrının varolduğu bu topraklardaki heykel, resim, el sanatlarıyla adeta büyülendim. Uzun süre etkisinden kurtulamadım. Katmand

Geleneksel seyirlik özellikler kullanılarak kaleme alınan Keloğlan, alın teri dökerek çalışmanın çok büyük bir erdem olduğunu; Dünyayı Tanıyorum, küçük bir çocuğun dünyayı tanımak üzere evden ayrılmasıyla başlayan serüvenini; Hayvanlar Toplantısı, ormanda yaşayan hayvan dostlarının, dünyayı ve çocukları yok eden savaşlara dur demek adına, bir araya gelmelerini anlatıyor. Işıl Özgentürk, her üç oyunda da çocuklara doğru olanı göstermeye çalışırken, onların anne ve babalarına da kılavuzluk ediyor.

Işıl Özgentürk bu kez çok keyifli ve bilgilendirici bir gezi kitabıyla okurlarının karşısında... "Gezi cadısı", haritanın yırtılmış olmadık bir yerine, farklı coğrafyalara götürüyor okuru... Latin Amerika´dan, Balkanlara´a, Uzak Doğu´ya kadar bir yolculuk...Che´ye dostlardan selam götüren, mutlululuğun resmini Küba´da gören; Saraybosna´da hüzün yumağına dönüşüp Bangkok sokaklarında içten içe ağlayan bu kitapta Özgentürk kalbini ortaya koyuyor; sadece kalemini, kültürel birikimini, gördüklerini değil... Bi

Her zaman hayatın sanatın önünde olduğunu savunduğumdan, yaşamın her anında bulunmayı, birbiriyle çelişen duyguları yaşamayı ve onları yeniden kurgulayıp, başkalarıyla paylaşmayı severim. Ne zaman yazı makinesinin başına geçsem, kendimi kalabalık bir pazaryerinde alacalı bir kilimin üstüne bağdaş kurmuş, gelip geçene hikaye anlatan, çok yaşlı ve çok genç bir kadına benzetiyorum. Pazaryerini dolaşan insanlar başıma toplansın ve beni, en çok beni dinlesinler, isterim. Sonra beklerim, çünkü onların, başıma

İşte Özgentürk`ün öykülerini okurken, parçalarını toplamaya çalışan, her parçasında yüreğinden vurulup, okuyucuyu yüreğinden vuran bir usta yazarla karşı karşıya buldum kendimi. Üniversite yıllarını Çınaraltı dostlukları, sevdaları ile başlayıp, kendilerini birden devrim çırpıntıları, sarsıntıları, coşkuları içinde bulan bir gençlik serüveninde pişe oluşa, acısı sızısıyla sürdürülen bir yaşamın, acılı yaşamın dağınık parçalarını toplaya toplaya sunuyor bize Özgentürk. -Vedat Günyol- Hikayelerinde genellikl

Rüzgâr kendi sesini duyuyor, ağaçlar kendi mırıltılarını. Masal ana, bu son masalın senin; birilerini bul, birileri bu masalı duymalı, bilmeliBul birilerini. Masal ana gökyüzüne bakıyor.Karanlık. Köşede küçük bir yıldız göz kırpıyor ona.Masal ana toparlan birazTopla son gücünü, bak işte o yıldız sana göz kırpıyor, anlat masalını ona. Masal ana gökyüzüne kaldırdı başını. Ağlıyor. Son masalını anlatırkenağlıyor. Ağlıyor Masal ana o gece bildiği tüm masalları anlattı Bildiği tüm masalları Sonr

Sevgili çocuklar, Hayat Okulu, sizin yaşınızdaki küçük çocukların anlattığı ilginç öykülerden oluşuyor.Yaşayabilmek için daha o yaşta en güç işleri başarmaya çalışan çocuklar onlar… Kimi çiçek satıcısı, kimi gazete satıcısı, kimi ayakkabı boyacısı… Bu kitabı okuyunca çevrenize bir daha bakın, bu çocukları sizler de göreceksiniz.

İnsanlarla birlikte olmayı hep sevdim. Birlikte gülmeyi, söylemeyi de. Canım sıkılınca sokaklara vurdum kendimi, sokaklarda her zaman bana gülümseyen bir yüz, sırlarını paylaşılacak bir yürek buldum. Dostlarımın mapusluklarına, sevinçlerine tanık oldum. Diyarbakırlı Zara`nın bana verdiği hayat dersini unutmadım, İzmit mapushanesinden bir bayram sabahı yollanan güllü aynanın da sırı hiç dökülmedi, `Mecnunu bol dağlar`dan esip gelen rüzgar ne zaman gecikse, `yola düşmenin zamanıdır,` derim kendi kendime, düşe