Gün gelecek belki de bu yazdığım yazılar zamanın yüreğine işlenecek, okuyanların alfabelerine eklenecek. Bu yazıları bir tek zihni açık, kavrayışı kuvvetli, yüreğiyle bakabilen bilinçler okuyabilecek. İnsan olma sorumluluğunu eline almış, sorgulayan ve düşünen beyinler yeni bir bilincin ussallığıyla kendine yürüyebilecek... O engin hazineyi tanıyıp keşfedecek... Sevgide yıkanmış yüreğin asaletiyle yarınlarını keşfedecek... Sevgiyi bilenleri görecek ve bilecek… Unutmamalı ki kendi esaretinden kurtulabilmiş,

Hikâyemin Adı Kırmızı'da Durdu... Yoklukla varlık arasında geçen bir zaman... Saniyeleri tutmak zor, ellerinden kayıp giden bir yıldız sanki an... Hayal perdesi içinde bir varmış, bir yokmuş gibi ayak izlerini gerçek sandığımız bir ilüzyon sanki zaman... Yolculuk hep kişiye özel... En çok da duygular, düşünceler, hatıralarla hep kendine boyanan... Kendi yazdığım bir filmin sahnesinde anıları zihnimde yaşatırken, sevdiklerim mavinin en güzel tonuyla son danslarını ettiler... Başka bir sabaha, başka bir güne