Her öykünün bir şiiri vardı ve her şiir insanı delip geçen bir yaşanmışlıktı. Yaşanmışlıklar hafızanın insana oynadığı oyunlarla yeni yeni kılıklara giriyor, suda gözü yaşlı bir balık görebiliyordu insan mesela. Ölü babalar geçebiliyordu trenin içinde bir bayram sabahı. Sevgiliyi yastıklara geçirebiliyordu kılıf niyetine... Şair kelimelerin hiç bir sorumluluğunu almadan istediği anlamları yükleyebilirdi onlara. Kelimeleri istediği gibi savurabilirdi ordan oraya. İşin güzel tarafı okuyan da istediğini yapa

Kadın ve erkek olduğunu unutarak omuzlamaktır hayatı, birlikte yaş alırken hayatın sırtını sıvazlamaktır seninle yaşlanmak. Bir çocuk kaybetmektir bazen ve ölmek üzere olan bir kediye nefes olmaktır. Ter akıtmaktır notaların arasında, aynı portede sevişmektir. Hiç bıkmamaktır iki kişi olmanın ağırlığından. Sevgiyle çamaşırları katlarken hiç gülünmeyecek bir şeye nefessiz kalana kadar gülmektir. Çamura mahkûm edilmiş bir arabaya hayat vermektir ve her sabah kahvaltı getirmektir yatak odasına. Seninle yaşlanm

Bazı adamlar vardır, Yolunuz kesişir, Aklınız tutulur, Avuçlarında kaybolursunuz, Minnacık ellerinizle. Sakalının izi kalır boynunuzda, Ömür boyu unutamazsınız, O ürpertiyi. Aklınızı uçurur şiirlerde, Şarapların döküldüğü, Kayalık gecelerinde İstanbul'un. Biraz ileride Kuşkonmaz cami, Karşıdan kalabalık bir semt bakar. Ve dökülür balıkların yaşları, Kızkulesin'den boşalan kadehlerimize. Bazı adamlar vardır deler geçer sizi, Nereden geldiğinizi unutursunuz, Gözünün mavisinde. Kıskançlıktan çatla