Ülkemiz tarikat ve cemaatler sorununu bütün toplumsal, kültürel ve siyasal alanlarda birebir yaşamaktadır. Çoğumuz, insanı ve onun ahlaki arınmasını amaçlayan, erdemli bir birey olarak varlığını sürdürmesini isteyen İslam dininin, neden tarikat ve cemaatler gibi iki sözcüğe sıkıştırılıp siyasi çekişmelerin merkezine yerleştirildiğini merak etmekte, hatta din konusunda bazı şeylerin pek yolunda gitmediğine dair gittikçe artan bir kaygıya kapılmaktadır. Bundan beş yüz yıl önce, bugünün Batı uygarlığında öneml

Farabi, belki üzerinde en çok konuşulan, hatta en çok bilimsel araştırma yapılan bir Türk filozofu¬dur. Dünyada ve Türkiye’de Farabi, çok değerli akademik araştırmaların konusu olmuş ve olma¬yada devam etmektedir. Bununla birlikte, mo-dern yaşam şartları bugünün insanına, derinleme- sine ve geniş kapsamlı araştırmaları gözden geçirmeye dahi fırsat bırakmayacak bir hız ve karmaşayı da beraberinde getirmiş; keşfedilsin ya da edilmesin, pek çok değerli filozof bu hayat gailesinin intaç etmiş olduğu vakit fukar

Hepimizin bildiği meşhur bir fıkra vardır. Meraklı biri, herhangi bir ruh ve sinir hastalıkları hastanesinin penceresine varır ve içerdekilerden birine, “Hastanede kaç kişisiniz?” diye sorar. Aldığı yanıt, “Sen bizi bırak, siz dışarıda kaç kişisiniz?” olur. Bu bir fıkra kuşkusuz. Ancak hızla seyreden yaşam akışının gözlerimizden kaçırdığı çok önemli bir varoluşsal soruna parmak basıyor. “Türkiye’de kaç hastane ve bu hastanelerde kaç hasta var?” sorusuna, hastalardan herhangi birisi, “Siz dışarıdakiler kaç k

İslam dünyası felsefe, akıl ve bilimle kurduğu kadim geleneğini, Gazali'den itibaren siyasal İslam'a donüştürerek, medeniyet yaratan bir dini, Tanrı'ya siyasi iktidar armağan etmeye programlanmış İslamcılıkla sınırlandırıp bayağılaştırdı. Böylece siyasal din ile belirlenen süreç Modernizm karşısında daha da keskinleşerek şeriat ve hilafeti, Müslümanların kendilerine açtıkları kutsal savaşın paradigmaları olarak üretti. "Milliyetçi-Muhafazakârlık", Doğulunun yine Doğulu kalarak kendisini "Batılı" olarak tan

İslam ve Felsefe İslam uygarlığının tarihsel referanslarından yola çıkarak İslam'ın felsefesini yapmaya imkân tanıyacak yeni bir yaklaşım önermektedir. Sistematik olduğu kadar, eleştirel bir inceleme niteliği de taşıyan bu kitap, İslam felsefesinin çağdaş misyonunun ne olabileceğine ilişkin bir dizi öneriyi de içerme çabasındadır. Kitap, tarihsel olarak Antik Grek ve daha önceki dönemlerin felsefe geleneğini izleyerek bir başl ttangıç yapıyor. Bu dönemler, İslam felsefesi ve onun tarihini anlamak açısından

"İnsan, Sartre'ın dediği gibi, 'tarihin arabasına hayvanca koşulmuş, savaşı ve ölümü bekleyen bir varlık' mı, yoksa bir hak ve yükümlülüklere muhatap özbilince sahip bir kişi midir? Yükümlülüğün kaynağı, karşılıklı ilişkiler midir? İnsan nasıl hem yükümlü hem de yükümlülüğün kaynağı olabilir? Doğal olarak insan sorumluluk ve aynı zamanda bir hak varlığıdır. Kişi olmak, özbilinçli ve rasyonel olmaya bağlı görünmektedir. Bunlara sahip olmayan insanın, ahlakın tanımlamaya çalıştığı kişi olması mümkün değildir.

Gönlüm emrediyor, dilim söylüyor, kandil dinliyordu. Işıklarıyla karşılık veriyor, anlattıklarıma binbir manalı cevaplar yetiştiriyordu. O alevin diliyle söylüyor, ben kalbin ilhamıyla konuşuyordum. Ey hücremin karanlıklarını yırtan kandilim, aşk nedir, bilir misin? Beyazla siyahın ezeli didişmeyi terk edip kavuştukları anlardır. Sevgilinin bir gülüşü, bir ağlayışı bundandır. Hüzün ve saadet, kurtla kuzu olur âşıklarda. Hayrete yer yoktur. Çünkü âşık olmayan hayrete düşer. Zıtlar, en şiddetli ve en yaman m

Bu kitap, mistik bilgi diye de adlandırdığımız tasavvufi bilgiyi önce genel anlamda ve sıradan sezgi ile karşılaştırmakta; Descartes'tan Kant'a Bergson'dan Russell'a kadar zaman zaman ele alınan "genel sezgi"nin bize sadece fenomenlere ait yüzeysel bilgi sağladığını ama eşya ve olayların gerisinde saklı hakikatlere eriştirmediğini tespit etmektedir. Unutmamak gerekir ki, tasavvufi bilgi, mutlak bilgiyi bulmuş olmanın değil, onu aramakta olmanın ifadesidir. Dolayısıyla o, insan bilgisinin sadece bir tarafın

Mansur haşin ve asık suratını yüzüme çarparcasına bana baktı ve ayağa kalkıp dedi ki: Hoş geldin, Ya Ebu Hanife, otur yanıma Güç-bela ilerleyip yanına oturdum. Teşrifatçıyı çağırıp ona sevik getirmesini istedi. Sevik getirildiğinde kadehi bana uzattı: Hadi, iç! Sevik zehirliydi. Bunu fark etmiştim. Mansur beni zehirleyerek öldürecekti. Hayır, içmeyeceğim. Bana bunu içirtemezsin! Hey askerler, gelin buraya. Bu adama şu seviki içirin zorla. İçmezse boğazından dökün! Gerek yok, ver seviki, kendim içerim! Sevik

Küçük Mecmua, Ziya Gökalpın yönetimi ve editörlüğünde hazırlan­mış Osmanlıca bir dergidir. Ziya Gökalp derginin imtiyaz sahibi ve sorumlu müdürüdür. Hemen her sayıda, diğer yazarlarla birlikte onun en az bir ya da iki yazısı, araştırma ya da inceleme çalışması yer almaktadır. Derginin çevi­riyazısı da yaklaşık 600 sayfadan fazla tutmaktadır. Pek az nüshasının günü­müze kadar geldiğini düşündüğümüz Küçük Mecmuanın bazı kısımları bir takım araştırma ve çeviri yazılarda dağınık, eksik ya da atlanmış olarak ya

Küçük ama son derece önemli saptama ve bildirimleri içeren bu kitap, 21 Şubat 2008 tarihinde Akdeniz Üniversitesi´nde Atatürk, Din Ve Laiklik adıyla yapılan açık oturumun tutanaklarıdır. Bu açık oturumda ülkemizdeki irticai gelişmeler din bilginleri ile tartışılarak olup bitenlerin arkasında ne var, işin içyüzü nedir, ortaya konulmuştur. Açık oturuma katılan dört konuşmacımızdan üçü, Prof. Dr. Ali Sarıkoyuncu, Prof. Dr. Nadim Macitve Doç. Dr. Şahin Filiz, İmam-Hatip Okuİu mezunudur. Macit ve Filiz, İlahiya

Demirel: 13 Eylül günü duran kan, 11 Eylül günü niye akıyordu? Kanlar akıyordu, çünkü Sayın Evrenin Çankayaya çıkması gerekiyordu.. demişti. Emperyalizmin Kenan Evren ve 12 Eylül darbecilerine verdiği görevi yerine getirebilmek için koşulların olgunlaşması, ortamın elverişli olması, bunun için ise anarşi ve terörün yaygınlaşması, gemi azıya alınması gerekiyordu. Kenan Evrenin kendisi bu gerçeği, Artık vatandaş öyle bir hale gelecekti ki, Lanet olsun, cumhuriyet geleceğine, ne gelirse gelsin, yeter ki sokağ

Bu kitap, mistik bilgi diye de adlandırdığımız tasavvufî bilgiyi sıradan sezgi ile karşılaştırmakta; Descartes´ten Kant´a, H. Bergson´dan B. Russel´e kadar ele alınan "genel sezgi´nin bize sadece fenomenlere ait yüzeysel bilgi sağladığını, ama eşya ve olayların gerisinde saklı hakikatlere eriştirmediğini tesbit etmektedir. Unutmamak gerekir ki, tasavvufi bilgi, mutlak bilgiyi bulmuş olmanın değil, onu aramakta olmanın ifadesidir. Dolayısıyla, insan bilgisinin sadece bir tarafını değil, tümünü ifade eden, mu