O, sinemadaki on yıllık kısacık kariyeriyle Yeşilçam’ın doğuşuna eşlik etti. Hayatındaki pek çok şey gibi bu da bir maceraydı. Bir arkadaşının ısrarıyla girmişti bu işe; ama bir oyundu onun için. “Çık şu ipe tutun ve sallan, şu adamların üzerine atla!” dediler. Gözünü kırpmaksızın ne deniyorsa yaptı ve o andan itibaren o bir yıldızdı. Yeşilçam’ın o on yıllık yükselişine her rolüyle damgasını vuracak bir yıldız. Turan Seyfioğlu’nun maceralı hayat öyküsü eşliğinde bir sinemanın ne badirelerden geçerek Yeşilça

Yakasında karanfiliyle Elçin Beg, oteldeki odasında koltuğu duvarı kaplayan manzara resmine dönük, dalgın oturuyordu. Bunu yapmayı adet edinmişti. Pencereden göreceği neredeyse otele değecek kadar yakın bina, sokak hayvanları ve nadiren oradan geçen insanlardı. O da alternatif bir pencere seçmişti kendine. Uyuyamamıştı, yorgun gözleri kapandı kapanacak. Yine de sabah olunca kalkıp, tıraş olmuş, giyinmişti. Her gün kendini böyle yeni güne hazırlıyordu. Gönlünde her gün, kızıyla buluşacağı gündü. Onu böyle, m