İğne yapraklı çam ağaçlarının kalın kabukları olur. Benim doğduğum köyde bu kabuklara “yonga” derler. Sanata olan ilgim bir bıçak yardımıyla kolayca yontulabilen bu kabuklara çeşitli şekiller vererek başladı. Daha sonra hayat beni yontmaya başlayınca yaşadığım, gördüğüm, şahit olduğum her şey zihnimin yongaları olarak kitaplara döküldü. YONGALAR, YONGALAR 2 ve YONGALAR 3 kitaplarımda dökülen bu hatıraları kayıt altına almaya çalıştım. Umarım bu kitapları okuduğunuzda hayatınızın bir yerinde işinize yarayaca

‘Hayatta değerli olan nedir' sorusunun cevabını aramaya başladığımda yazmaya başlamıştım. Sadece başlamanın yetmeyeceğini de sonu gelmez zamanlar içinde uç uca eklenen kelimelerin içlerini dolduran olayları, düşünceleri birbirine bağlarken öğrendim. Zamanın bir vebal gibi sırtımıza yüklediği olayları sadece yaşamanın ve düşünmenin yetmediğini fark ettiğimde tüm bunları kaydetmek de kendi sorumluluk anlayışımın neticesi oldu. Sadece günü kurtarmak için girişilen meşgalelerin ötesinde bir hedefin olduğunu bil

Şikayet etmenin kolaycılığı ile, mücadele etmenin zorluğu arasında bir seçim yapmam gerekiyordu. İnsan zorluğu seçer mi? Seçer, eğer kolaycılığa kaçılarak ben yaşadım sende yaşa diye bırakılmış bir hayatın ikinci bir yüzü olabileceğini düşünmeye başlarsa seçer... Şikayet etmek yerine, şikayet edilenleri değiştirmek için bitmek bilmeyen bir mesai anlayışı ile çalışınca hayatın rendelediği yanlarımdan dökülen yongalar aslında şikayet edilenlerin sadece yüzleşinceye kadar zor olduğunu gösterdi...