İklim krizleri ve onların toplamı anlamına gelen ekolojik yok oluşun eşiğindeyiz. Eşikten atlamaya az bir zaman kala duruşumuzu siyasal ekolojik yönleriyle dile getirmeye çalıştık. Sözü yükseltmenin örgütlenmenin en önemli adımı olduğunu bilerek sorduk: Başka bir gezegene gitmeden veya yok etmeden bu gezegenin siyasi, ekonomik ve ekolojik yapısını değiştirmek mümkün müdür? Cevabımız “Evet”ti ve niyetimiz kapitalizmin sahteci, kâr yüzlü yaklaşımını politik ve sınıfsal bir tavırla deşifre etmekti. Siyasi Ekol

Kapitalizmin suçları; işkenceden, sömürüden, insanların işsiz ve umutsuz bir yaşama mahkûm edilmesinden, aşağılanmasından, ulusların baskı altında tutulmasından ve hatta soykırımdan ibaret değil, ekolojik suç da var! Bu suç hayat(ımız)a kasteden, bütün insanlığa karşı işlenen bir cinayettir Örneğin kapitalizm insan(lık)ı kısırlaştırır! Bilmiyor olamazsınız! Erkeklerdeki ortalama sperm sayısı 120 milyondan 15 milyona düştü Kadınlar yumurtlama sorunu yaşıyor, erkeklerde sperm kalitesi ve sayısı düşüyor. 100

Bu kitapta yer alan yazıların çoğu, (neo-)liberalizm ile (neo-)muhafazakârlığın, seküler referanslı siyasalar ile dinsel referanslı olanların, konu kadın(lar) oldu mu, meşum Kutsal İttifaklardan kaçınmadıkları üzerine odaklanıyor. Ve bunun eril, daha doğru deyişle ataerkil bir zihniyetler dünyası ile ilintili olduğunu sergilemeye çalışıyorlar. Her zaman eril olarak tasarlanan iktidar karşısında, güçsüzlerin, iktidarsızların, madûnların, ezilenlerin yerine ilişkin olan ortak ve eril bir zihniyetin izdüşümler

Dünyayı değiştirme bilinci vermeyen eğitim, eğitim olarak anılmayı hak etmezken; eğitim süreci de toplumun değişimine ayak uydurarak değişmek/ değiştirmek zorundadır. Ve nihayet kanımızca öğretmek, iki kere öğrenmek demektir Bunları bilim ahlâkına biçtiğimiz değerden ve de ilk gençlik günlerimize sevdamızla yaptıkTam da bu nedenle bilimlerin sosyal sorumluluğu olduğundan şüphe duymadık; Ya aydın olmak mı?

Bir gün insan 'virgül'ü kaybetti. O zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı. Cümleleri basitleşince, düşünceleri de basitleşti. Bir başka gün 'ünlem' işaretini kaybetti. Alçak sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. Artık ne bir şeye kızıyor ne de bir şeye seviniyordu. Bir süre sonra 'soru işareti'ni kaybeytti ve soru sormaz oldu. Hiçbir şey, ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu; ne kâinat ne dünya ne de kendisi umurundaydı. Birkaç yıl sonra, 'iki nokta üst üste'