“Anlamak istemediniz galiba. Ne gülüşümden ne gözyaşlarımdan ne susuşumdan ne de haykırmalarımdan bir şey anlamadınız. Anlamlandıramadınız bu davranışlarımı. Şimdi iş işten geçti, ömür gitti gidiyor…” “…Simge’nin gözyaşları geçmişten geliyor, sonsuzluğa akıyordu. Önce eşimi sonra kızımı kaybettim dedi. Oldu iki. Ya sonrası…” “…sesim titriyor, ağzım kuruyordu. Sözcükler dudaklarımdan geriye kaçar gibiydi. Bardağımdan bir yudum alıp tüm söyleyeceklerimi yuttum.”

Arkamdan Bu çocuk çok akıllı galiba, öğretmeni tüm işlerini buna yaptırıyor. denildiğini duydum. O gün, bu gün hep doğru işler yapmaya çalışıyorum. O yaz en büyük kazancım patatesin ağaçta yetişmediğini öğrenmek olmuştu. Okuluma dönünce arkadaşlarıma hava atabilirdim. İstanbul'da en çok ne var diye arkadaşlar sorarlarsa Güzel kızlar, derim. Bizim köydeki Zeynel'in kızından bile güzeller. Her yeni kitaba başladığımda bu hikâyeyi hatırlarım: Ceviz kurdu, cevize gireceği kadar bir delik açar ve cevizin iç

...Seversen tam sev, ver kendini. Ağlarsan katıla katıla, gülersen kahkahalarla... Hiçbir duygunu saklama, erteleme, kendini zorlama, bırak akışına gitsin. Sonra geç kalırsın, keşke dersin, şimdiki aklım olsaydı dersin. Islanmak için yeni yağmurlar beklerken anı kaçırma... Daha sonra mı? Bir varmış, bir yokmuş. Bu kadar doluluk sıkıyor beni. Yorgunum, durgunum, dalgınım... Boşaltmalıyım

Çocukluğunda çevresinde çok öğretmen vardı. Onlardan çok etkilendi. Belki ondan -daha çok ekonomik yetersizlikten- kısa yolda ekmek kazanmak isteği ile öğretmen oldu. On sekiz yaşında, bir köy meydanında buldu kendini, o köyün en üst düzey devlet temsilcisi olarak. O zamana kadar hiç bilmediği ilişkilerden, inançlarda sosyal yapıdan çok etkilendi. Zor günleri oldu. Şimdi anımsadığında gözlerini dolduran, içini kabartan olaylar, olumsuzluklar, endişeler, korkular yaşadı. Mutlulukları da oldu, geriye bakınca

Bu hikayede adı geçenlerin bazıları halen aramızdalar. İç içe yaşadığımız bu insanların gerçek yüzlerini görebilsek, maskelerini düşürebilsek nelerle karşılaşırız kim bilir! Sıradan bir insanın yaşam listesine bakın neler eklendi; bu eklemeleri yapan da insan. İki insanın listesinde de aynı olay var, ama birisinin listesindeki felaket, diğerininkinde başarı olarak tanımlanabiliyor. İnsanoğlu işte... Bir garip varlık. Gelin aramızda yaşayanlardan bazılarını yakından tanıyalım. Yaşadıklarına ve tutumlarına

Ulan size ne, bırakın yakamı. Odun işte odun, kardeşim bildiğin odun. Gördüğün gibi, her yerde olan gibi, uzunu da var kısası da. Çam yarması da var gürgen kütüğü de, ehili de var yabanisi de, dallısı budaklısı da var, düzü de, incesi de var kalını da... Yeter artık, bırakın yakamı... Boşuna odun kafalı dememişler, odun gibi adam niye demişler şimdi anladım. Çevremizde ne çok odun var..! Babamın eli yanağıma hep tokat olarak değdi. Sevilmedim ki sevmesini bileyim. Anam, babam büyüklerine saygı diye beni s