FırtınalardayımNamert kayalıkların sınırındaBin layıksızlar arasındayımGörülmemiş bir gecenin karanlığındaGörülmemiş bir masumiyetin yamacındayımKaybolmuş bir halde, denizlerin tam da ortasındayımCesaretimin altın çağında Yüreğimin en suskun yüzyılındayım…Ne aydınlıkta ne de karanlıktaAlaca bir günün kararındayımTam her şeyi haykırıp ağlayacakkenDilimin lal diye mühürlendiği bir andayımCesaretimin altın çağında Yüreğimin en suskun yüzyılındayım…

Gece yarısının huzur dolu sessizliğini yoğun bakım servisinden gelen sesler bozuyordu. Bu sesler, Bursa'nın en meşhur özel hastanesinden geliyordu. Hastane ününü, tıp alanındaki başarılarının yanı sıra, dikkat çekici, ilginç mimari yapısından almıştı. Diğer emsallerinden en önemli farkı, mimarisinde betondan çok cam kullanılmış olmasıydı. Hastanenin, odaları birbirinden ayıran duvarları ve koridorları camdan oluşuyordu. Hastanenin her katı, bu camlar sayesinde sanki bir elmas gibi ışıl ışıl parlıyordu. Şimd