...Nefes almak, yaşamak demek değildi. İtiraf etmeliydim ki, gerçekten acı çekiyordum. Bana acı veren şeylerden kurtulmak istiyordum fakat olmuyordu. Bana acı veren şeyleri bir kenara bırakacak kadar güçlü değildim. "Ben ne zaman gerçek anlamda hayatımı yaşayacağım acaba?" Sesli söylemek istememiştim. Düşüncelerimi kendime saklamayı acilen öğrenmeliydim. "Sanırım önce umursamaz olman gerekiyor. Bir de hayatı seveceksin. Pollyanna gibi olacaksın." Kim'in masum ve çocuksu halini seviyordum. Benden büyüktü. Ci

Küçüklüğümden beri bana kitap okunmasını çok severdim. Büyüyüp okula gitmeye başladıktan ve okumayı öğrendikten sonra sürekli kitap okudum. Kitapların içindeki hayal dünyaları benim sığınağımdı. Kitaplardaki yerleri zihnimde canlandırmayı, kitapta anlatılan karakterleri gözlerimin önünde şekillendirmeyi çok severdim. Okuduklarımı müziklerle birleştirip hayaller kurardım. Bir gün kendi hayal dünyamı, kendi hayal dünyamdaki yerleri ve kendi karakterlerimi yazmak istedim. Ortaya bu kitap çıktı. Ben yazarken ç