Bu alıcı kuş, pençelerini masanın kırmızı çuhasına geçirmişti. Gagası, bir Yemenli cenbiyesi gibi pırıl pırıl parlıyordu. Pençeleri ve gagası uzun süredir hiçbir avla uğraşmamış, yontulmamış, yıpranmamıştı. Pençelerinden çıkan tırnakları ne taş yüzü görmüş ne bir ağaca sürtünmüştü. Günlerdir aç kalmış, iz sürmüş, ne gece ne gündüz hiçbir yere konmamış, avının sakin ve bitkin halini gözleyen bir avcı gibi gelip tam karşısına oturmuş, tırnaklarını pençelerinden çıkartıp masanın çuhasına gömmüştü. Endamlı gaga

Yaşamımın içinden pek çok hikâye geçmişti. Hepsinin de tek kahramanı bendim. Aslında kendilerine yazılmış gibi görünen kişilerin bu kutsiyetten hiç haberleri olmamıştı. Evet, biraz ucundan kıyısından onların kalbine dokunan tarafları da olmuş olabilirdi. Ancak bu dokunuşun benim yazılarımın yanındaki kıymeti, Roma'nın yanışını duyan Venediklilerdeki sigara dumanının kıymeti kadardı. Giden su bendim, seyreden de. Köprü benim hayatımdı, küpeşteleri okşayan el de. Yerin derinlerine giden toprak da bendim, çiçe

eylüldür, dökülür saçları dünyanın toprağa karışır ne varsa yaşamın kıyısında heves ve gülüşten öte bir hazla ölüm, bir müjde gibi tepinir durur kapımda eşiğini yoklar da durur ne kadar yalnız varsa ve kalabalıksa gidenleri biten bir yaz kadar yalnızdır aşkın kıyısında sahiller ve boşalan yazlıklar kullanılmış biletler kampanya çekilişleri dökülür perdesi her eylül dünyamızın her akşamüstü biraz daha erken solan gökyüzü ve erken uçan kuşlar yuvalarına